یک روزنامه آمریکایی نوشت: «اکرام رازقی» ۷ سال به عنوان مترجم در کنار نیروهای آمریکایی در برخی ولایات پرتنش افغانستان کار کرده و از کمین‌ها و بمب‌های کنار جاده‌ای جان سالم به در برده است.

لس‌آنجلس‌تایمز نوشت: وی که نگران آن بود که در زمان بازگشت به زندگی عادی و غیرنظامی، هدف حمله طرفداران طالبان قرار گیرد، برای دریافت روادید ویژه اقدام کرد؛ روادیدی که به مترجمان همکار با نیروهای آمریکایی در جنگ افغانستان و عراق اجازه می‌داد تا با خانواده‌هایشان در آمریکا ساکن شوند. می ۲۰۱۲، وی برای مصاحبه به سفارت آمریکا در کابل رفت و از وی خواسته شد تا برای طی شدن روند درخواستش، حداکثر ۱۲ ماه دیگر صبر کند.

احتمال لغو روادید ویژه مترجمان افغانستانی برای آمریکا وجود دارد

اما حالا حدود ۵ سال از آن زمان می‌گذرد و «رازقی» هنوز منتظر پاسخ است ـ وی حالا نگران است که به خاطر دستور ترامپ درباره تعطیلی ۱۲۰ روزه برنامه مهاجرت در آمریکا و ممانعت از ورود شهروندان ۷ کشور مسلمان نشین به ایالات متحده برای ۹۰ روز، پاسخ این درخواست هرگز نیاید.

گرچه افغانستان جزو این ۷ کشور نیست اما تلاش‌های ترامپ برای کاهش مهاجرت، به خصوص از کشورهای مسلمانی که آنها را به عنوان یک تهدید امنیتی می‌شناسد، این نگرانی را برای «رازقی» و دیگران به وجود آورده است که برنامه «روادید ویژه مهاجرت» ( SIV) لغو شده یا با محدودیت‌های بیشتری مواجه شود.

«رازقی» ۳۳ ساله، روز یکشنبه در گفت‌وگوی تلفنی از کابل (جایی که وی به همراه همسر و ۲ فرزندش زندگی می‌کند) گفت: «من واقعا نگران این موضوع هستم. من معتقدم که این واقعا خبر بدی برای افغان‌هایی است که هنوز منتظر صدور روادید ویژه مهاجرت هستند.»

البته در حکمی که ترامپ روز جمعه امضا کرد، اشاره‌ای به «روادید ویژه مهاجرت» نشده است؛ روادیدی که هدف آن پناه دادن به مترجمانی است که به خاطر خدماتشان به آمریکا ممکن است در معرض خطر باشند.

با این حال، زبان مبهم این حکم که به نظر عده زیادی را شامل می‌شود، این آخر هفته باعث ایجاد سردرگمی و اعتراضات گسترده در فرودگاه آمریکا شد؛ به نحوی که مقامات شروع به بازداشت مهاجران و گردشگرانی که دارای روادید معتبر بودند کردند و وکلا تلاش می‌کردند تا آنها را آزاد نمایند.

پنتاگون روز دوشنبه اعلام کرد که در تلاش است تا مترجمان و کسانی که با ارتش آمریکا همکاری می‌کرده‌اند، از قانون منع ورود مستثنی شوند.

سروان «جف دیویس»، سخنگوی پنتاگون، به طور خاص به کشور عراق اشاره کرد؛ کشوری که برخلاف افغانستان، در لیست سیاه ۷ کشور مسلمان قرار دارد.

اما «سین اسپایسر» سخنگوی کاخ سفید، هر نوع استثنا قائل شدن در این باره را رد کرد.

وی گفت: «ما می‌دانیم که افرادی به این کشور خدمت کرده‌اند و باید به خاطر این مسئله دچار مشکل نشوند. اما این بدان معنا نیست که به آنها اجازه ورود خواهیم داد.»

«مت زلر» یک کهنه سرباز افغانستان و موسس یک گروه غیرانتفاعی موسوم به No One Left Behind ]هیچکس رها نمی‌شود[، که وظیفه آن کمک به مترجمان جنگی عراق و افغانستان برای اقامت در آمریکا است)، می‌گوید: یک تبعه افغانستانی که با «روادید ویژه مهاجرت» به آمریکا رفته بود، روز جمعه برای مدت کوتاهی در فرودگاه بین‌المللی سان فرانسیسکو بازداشت شد، و این در حالی بود که همسر و فرزندان وی توانسته بودند وارد ایالات متحده شوند.

«زلر» گفت که مأموران گمرک و حفاظت مرزی، این مرد را برای چند ساعت نگه داشتند چون نمی‌دانستند اتباع چه کشورهایی تحت قانون ممنوعیت ورود قرار می‌گیرند.

در ادامه این گزارش آمده است: «حامد خلیل درویش» یک مرد عراقی که که به مدت ۱۰ سال برای نیروهای آمریکایی کار می‌کرد و این ماه توانست «روادید ویژه مهاجرت» دریافت کند، روز جمعه به محض ورود به فرودگاه کندی در نیویورک بازداشت شد، چون عراق یکی از ۷ کشوری است که از نظر ترامپ، نگرانی‌های خاصی درباره آن وجود دارد.

بسیاری که از کسانی که روادید ویژه داشتند در فرودگاه‌های آمریکا بازداشت شدند

«انجمن آزادی‌های مدنی آمریکا» دادخواستی برای «درویش» و یک عراقی بازداشت شده دیگر ارائه داد و توانست یکشنبه هفته گذشته مانع اخراج دارندگان روادید شود.

حکم ترامپ می‌تواند باعث کاهش حداکثر ۵۰ هزار نفری تعداد پناهندگانی شود که در سال ۲۰۱۷ اجازه ورود به آمریکا را پیدا می‌کنند ـ رقمی که تقریبا نیمی از تعداد اجازه داده شده در سال گذشته می‌باشد.

این دستور می‌تواند تا حد قابل توجهی صدور مجوز تحت برنامه «روادید ویژه مهاجرت» را محدود کند؛ این در حالی است در حال حاضر حدود ۱۳ هزار درخواست رسیدگی نشده از افغانستان در این برنامه وجود دارد و طبق آخرین مصوبه کنگره، تنها ۱۵۰۰ روادید دیگر برای ۴ سال آینده موجود است.

علاوه بر این، برنامه روادید نیز به واسطه دستور ترامپ دچار مشکل می‌شود، چون این دستور مانع مهاجرت افراد از کشورهایی می‌شود که اطلاعات کافی درباره درخواست ویزای خود به ایالات متحده ارائه نکرده‌اند.

این در حالی است که روند ثبت اطلاعات در افغانستان مدت‌های مدیدی است که نقص‌های زیادی دارد و برای مثال، بسیاری از درخواست‌های ارائه شده برای «روادید ویژه مهاجرت» فاقد گواهی ولادت هستند.

ژنرال «جف سشن» که گزینه پیشنهادی ترامپ برای تصدی پست دادستانی کل آمریکا است، یکی از سرسخت‌ترین منتقدان برنامه روادید می‌باشد و عنوان کرده که این برنامه باید از بین برود.

«زلر» می‌گوید: «ما عمیقا نگران پیامدهای این مسئله برای امنیت ملی آمریکا هستیم. مدتی است که مترجمان قبلی ما در حال ابراز نگرانی درباره این حکم هستند و حتی همکاری خود با ما را زیر سئوال برده‌اند. آنها می‌گویند که به آمریکایی‌ها اعتماد ندارند.»

وی افزود: « اگر چنین تفکری غالب شود، در آن صورت چگونه می‌توانیم در جنگ‌های آینده یا موقعیت‌های بشردوستانه در سراسر جهان، متحدانی برای خود پیدا کنیم، در صورتی که نتوانسته‌ایم به وعده خود برای رها نکردن نیروهایمان وفا کنیم.»

طبق برنامه روادید، از سال ۲۰۰۷ تاکنون بیش از ۵۲ هزار مترجم افغان و عراقی به همراه خانواده‌هایشان در آمریکا اقامت گرفته‌اند. اجرای این برنامه در افغانستان، مدت‌ها به خاطر تأخیرها و پیچ‌ وخم‌های بروکراتیک مورد انتقاد قرار داشت، تا اینکه وزارت خارجه در سال ۲۰۱۴ روند رسیدگی به درخواست‌ها را تا حد قابل ملاحظه‌ای سرعت بخشید.

طرفداران این برنامه معتقدند، افرادی که روادید ویژه دریافت می‌کنند، جان خود را برای کمک به پرسنل آمریکایی کف دست گرفته‌اند.

این برنامه از آن دست ویزاهایی است که درخواست و پیشینه درخواست‌کننده آن به شکل دقیق‌تر و کامل‌تری توسط ارتش و نهادهای اطلاعاتی آمریکا بررسی می‌شود و کار بررسی آن غالبا سال‌ها به طول می‌انجامد ـ این در حالی است که قبل از استخدام یک فرد به عنوان مترجم، بررسی‌های بسیار گسترده‌ای درباره وی صورت می‌گیرد.

با کاهش تعداد سربازان آمریکایی در افغانستان به حدود ۸ هزار نفر، کار مترجمان نیز کساد شده است. این در حالی است که به طور همزمان، طالبان (که گفته‌اند هر کسی که با سربازان خارجی همکاری کند را هدف قرار می‌دهند) نیز سیطره خود بر بخش‌های وسیعی از شمال و جنوب افغانستان را گسترش داده‌اند.

لس‌آنجلس‌تایمز نوشت: بسیاری از متقاضیان دریافت روادید ویژه، با ترس و واهمه در شهرهای افغانستان زندگی می‌کنند و شمار دیگری از آنها نیز که دیگر طاقت صبر کردن نداشتند، به روند خطرناک مهاجرت به اروپا پیوسته‌اند.

«رازقی»،که هم اکنون شغلی ندارد، می‌گوید که هر روز چندین بار به وب سایت وزارت خارجه مراجعه می‌کند تا ببیند آیا تغییری در وضعیت وی به وجود آمده است یا خیر. او و همسرش تا کنون بیش از ۱۰۰۰ لار برای جمع آوری اسناد مورد نیاز، توصیه نامه‌ها و گزارشات پزشکی خود و ۲ فرزندشان هزینه کرده‌اند.

رازقی می‌گوید: «من ایمیل‌های زیادی به سفارت آمریکا فرستادم. من به آنها گفتم: شما شرایط من را نمی‌دانید. همه می‌دانند که من یک مترجم بوده‌ام. من نمی‌توانم به راحتی سفر کنم. من نمی‌توانم کار کنم.»

ترامپ درکی از به خطر افتادن جان مترجمان در افغانستان ندارد

وی افزود: «پیام من به رئیس جمهور ترامپ این است که من ۷ سال صادقانه و شانه به شانه برای آمریکایی‌ها کار کردم.  و تنها من نیستم بلکه هزاران نفر مثل من وجود دارند. این عادلانه نیست که ما را به حال خود رها کنید.»

دیگر مترجمان سابق نیز از روند درخواست ویزا کلافه شده‌اند. «علیرضا رضایی» ۲۶ ساله، می‌گوید که نمی‌تواند برای دریافت توصیه نامه با مشاور نظامی آمریکایی سابق خود تماس برقرار کند چون رمز عبور صفحه فیس بوک خود را فراموش کرده و نمی‌تواند از حساب کاربری خود استفاده نماید. ایمیل‌هایی که وی فرستاده نیز بدون پاسخ مانده‌اند.

۶ سال پیش، «رازقی» در خودروی جلویی یک کاروان نظامی آمریکا در غرب افغانستان بود که ناگهان به یک مین کنار جاده‌ای خورد. سربازان و «رازقی» بدون آسیب جدی از مهلکه گریختند و فرمانده گروهان از این مترجم جوان به خاطر «حفظ خونسردی‌ و واکنش به موقع» تقدیر کرد.

ستوان «دیوید ساواناک» در توصیه نامه‌ای که برای «رضایی» نوشت گفت: «اشتیاق وی برای شغلش تزلزل ناپذیر است.»

«رضایی» در تماس تلفنی از هرات، در شرق افغانستان، گفت: «من فکر نمی‌کنم ترامپ درکی از این موضوع داشته باشد که اغلب افغان‌هایی که برای آمریکایی‌ها کار می‌کنند، زندگی خود را به خطر می‌اندازند.»

وی گفت: «اوضاع امنیتی اینجا هر روز بدتر می‌شود. بنابراین اگر آنها روند صدور روادید ویژه را متوقف کنند، من مطمئنم اکثر کسانی که با ارتش آمریکا همکاری داشته‌اند در معرض خطر قرار می‌گیرند.»