آگاهان مسایل سیاسی می‌پرسند که حامد کرزی، رییس‌جمهور پیشین با موقف‌گیری‌های تند در برابر برخی‌از کارکردهای رهبران حکومت وحدت ملی، در پی چه اهدافی‌است؟

این آگاهان می‌گویند که رییس‌جمهور پیشین، در کمتر از یک ماه اخیر در برابر اعدام ۶ زندانی هراس‌افگن، حمله‌های هوایی نیروهای خارجی در ننگرهار و هدف‌قرار گرفتن اخترمحمد منصور، موضع‌گیری‌های پرسش‌برانگیزی داشته است و از برخی‌از کارهای رهبران حکومت وحدت ملی انتقاد کرده‌است.

حامد کرزی در واکنش به اعدام شش زندانی طالب گفته بود: «اعدام شش تن از زندانیان طالبان نمی‌تواند سبب کاهش خشونت‌ها در کشور شود.»

کرزی در واکنش به کشته‌شدن ملا اخترمحمد منصور گفته بود: «هیچ انسان با کشته‌شدن انسان دیگر، به‌ویژه با کشته‌شدن یک افغان، نباید خرسند شود؛ به همین منظور به رهبر تازۀ طالبان و اعضای این گروه صدا می‌زنم تا با روند با عزت صلح یکجا شوند.»

رییس‌جمهور در دیدار با بزرگان اقوام ننگرهار از ادامۀ حمله‌های هواپیماهای بی‌سرنشین ایالات متحده امریکا انتقاد کرد.

کرزی گفته بود: «موقف من در برابر حمله‌های نیروهای خارجی از گذشته‌ها واضح است و همواره از این‌گونه حمله‌ها جلوگیری کرده‌ام و مخالف آن استم. حالا برای رهایی از این مشکلات از هیچ‌گونه تلاش و کمک دریغ نخواهم کرد.»

شماری از آگاهان سیاسی این واکنش‌های حامد کرزی را برخاسته از ناراحتی‌اش از کنار رفتن از قدرت می‌دانند و می‌گویند که کرزی می‌خواهد در هر رویداد به گونه‌یی نقش داشته باشد.

آگاهان سیاسی حامد کرزی را عامل فعال‌شدن دوبارۀ طالبان می‌دانند و می‌گویند که وی در تلاش به‌دست‌آوردن دوبارۀ قدرت است.

احمدولی مسعود، سفیر پیشین افغانستان در بریتانیا می‌گوید: «کرزی با خیال راحت گاهی روسیه گاهی چین و گاهی یک جای دیگر می‌رود؛ با طالبان روابط تنگانگ دارد. این‌که ملا منصور چرا کشته شد؛ طالبان چرا اعدام شدند؛ ندامت نشان می‌دهد، کرزی برنامه‌ها و اجندای مشخص خودش را دارد.»

آگاهان به این باور اند که اکنون حامد کرزی با شرکت‌کردن در برخی از برنامه‌های نه چندان مهم، می‌خواهد حضورش را در افغانستان به رخ مردم بکشد.

حامد کرزی در مراسمی گفته‌است: «افغانستان با حوادث جان‌کاه روبه‌روست. در کندز چند نفر در آن موتر‌ها شهید شدند، خداوند به مردم صبر بدهد. غم‌ها هم اندازه دارد. خدا مردم را از غم خلاص کند؛ غم در زنده‌گی می‌باشد، اما خداوند به مردم افغانستان بسیار غم داده‌است. آرزو داریم که غم‌ها کم شود.»

در کشورهای مردم‌سالار این‌گونه مسایل کمتر دیده می‌شوند؛ به‌گونۀ مثال پس‌از کناررفتن جورج بوش و واگذاری قدرت به بارک اوباما، او دیگر هیچ‌گونه فعالیت سیاسی نداشته‌است.

حتا این نمونه در ایران و پاکستان نیز دیده نشده‌است؛ احمدی‌نژاد و رییسان جمهور پیشین ایران کمتر در سیاست نقش دارند و در پاکستان نیز همین‌گونه است.

خلیل رومان، آگاه مسایل سیاسی می‌گوید: «اگر شخصیت‌هایی مانند کرزی با حکومت کار کنند به صلح افغانستان مفید است، اما اگر در برابر حکومت کار کنند، به منافع ملی نیست و ثبات را با خطر روبه‌رو می‌سازد.»