روز گذشته خبرگزاری آمریکایی آسوشیتدپرس اعلام کرد رهبران طالبان از پاکستان به خاک افغانستان نقل مکان کرده اند و در صدد اقامت دائمی در کشور هستند.
ذبیح الله‌ مجاهد، سخنگوی طالبان نیز از انتقال شورای رهبری این گروه به افغانستان خبر داد و گفت رهبران طالبان چند ماه پیش پاکستان را ترک کرده اند.

اعلام حضور دائمی رهبران طالبان در حالی است که این گروه اخیرا دستاوردهای زیادی در عرصه های نظامی و روابط دیپلماتیک داشته است و احتمالا اقامت دائمی رهبران این گروه در افغانستان نیز در راستای همین دستاوردها باشد.
پیش از این، رهبران طالبان در شهرهای کویته، کراچی و پشاور پاکستان زندگی می کردند و تمام سیاست های طالبان از آنجا تنظیم و اعلام می شد؛ اکنون اما طالبان با اعتماد به نفس بالا و عزم جدی برای تحکیم مواضع داخل کشور، پاکستان را بدرود گفته و با اقامت دائمی در کشور، قصد حضور قدرتمندانه تری در مبارزه علیه دولت دارند.

نگاهی گذرا به رویدادهای چند ماه اخیر نشان می دهد طالبان ضمن به دست آوردن موفقیت های چشمگیر در زمینه های نظامی، در روابط دیپلماتیک نیز گوی سبقت را از دولت ربوده است.
باید ذعان کرد دستاوردهای اخیر طالبان فقط منحصر به فتوحات نظامی نیست بلکه این گروه پیشرفت های چشمگیری در زمینه های مختلف داشته اند.

برقراری روابط دیپلماتیک با کشورهای قدرتمندی همچون روسیه و چین، جایگاه سیاسی و بین المللی این گروه را به مراتب قوی تر از گذشته کرده است؛ در همین راستا مدتی پیش یکی از مقامات وزارت خارجه روسیه در سخنانی جنجال برانگیز ضمن حمایت ضمنی از طالبان، از مواضع این گروه در قبال ناتو حمایت کرد.

پیشرفت های چشمگیر طالبان در به دست آوردن سلاح های نوین و قدرتمند و تغییر رویکرد این گروه در استفاده از ابزارآلات جدید رسانه ای و ارتباطی نیز سبب افزایش اعتماد به نفس این گروه شده است.

در هر حال، اگرچه ارگ ریاست جمهوری همچون گذشته موضعی کاملا منفعلانه در این خصوص اتخاذ کرده است، اما انتقال شورای رهبری طالبان به افغانستان را نباید دست کم گرفت و نسبت به آن سهل انگاری کرد.

اگر ادعای طالبان مبنی بر ترک خاک پاکستان و انتقال شورای رهبری این گروه به کشور حقیقت داشته باشد، سال آینده وضعیت آشفته ای در انتظار مردم خواهد بود. زیرا از یکسو طالبان با این اقدام عملا برای دولت خط و نشان کشیده اند و از سوی دیگر، وضعیت دیگر گروه های مسلح مخالف دولت همچون القاعده، داعش و حقانی نیز به مراتب قدرتمند تر از گذشته گردیده است.

این در حالی است که دولت وحدت ملی بدون کمترین توجهی به این مسائل، مشغول رسیدگی به مشکلات داخلی خود و نبرد سیاسی با یکدیگر می باشد.
به نظر می رسد چنانچه از هم اکنون راهکارهای مقابله با این مساله از سوی دولت سنجیده نشود، طالبان ابتکار عمل را بیش از پیش از دولت خواهد ربود.