روز گذشته، دو رويداد قابل توجه در افغانستان رخ داد. يکي اينکه رئيس جمهوري و رييس اجرائيه و فرمانده ارتش امريکا در افغانستان، ساختمان جديد وزارت دفاع ملي موسوم به «پنتاگون کوچک» را افتتاح کردند. رئيس جمهوري در مراسم افتاح اين بنا گفت که با تکميل اين ساختمان نيروهاي ارتش ملي افغانستان به سمت نهادينه شدن، حرفه‌اي شدن و قوي شدن گام برمي‌دارند و  امکاناتي که در اين ساختمان فراهم شده در سطح منطقه بي‌نظير است. يکصد و شصت هزار دالر براي ساخت اين ساختمان به مصرف رسيده است. تنها مصرف مبلمان و سيستم فناوري آن ۴۵ ميليون دالر هزينه داشته است. بسياري از کاربران شبکه هاي اجتماعي نيز از ساخته شدن چنين بنايي به عنوان ساختمان وزارت دفاع ملي افغانستان ذوق زده شده اند و آن را براي افغانستان يک کاميابي بزرگ خوانده اند. عکس هايي از تجهيزات و اصل ساختمان جديد وزارت دفاع ملي در شبکه هاي اجتماعي نشر شده است  که رضايت و خوشنودي مردم از آن را نشان مي دهد.

اما دومين رويداد در پارلمان بود. پارلمان، با دوثلث آرا، فرمان تقنيني رييس جمهور غني مبني بر استثنا قراردادن نهادهاي امنيتي در قانون سرپرستي را رد کرد. مطابق قانون سرپرستي، هر سرپرست بيش از دو ماه به کارش ادامه داده نمي‌تواند، اما رييس جمهور غني در تعديل اين قانون نهادهاي امنيتي را استثنا قرار داده بود. جالب اينکه فرمان رئيس جمهوري براي استثنا قراردادن نهادهاي امنيتي با ۱۷۳ راي در مقابل تنها شش راي رد شد. رياست ولسي جرگه از رئيس جمهوري خواست تا افرادي را براي پست هاي وزارت دفاع ملي، رياست امنيت ملي و لوي سارنوالي معرفي کند

در کنار اينها جنگ در افغانستان به شدت جريان دارد و ولايت ها و ولسوالي هاي مختلفي در جنگ يا تحت تهديد جنگ قرار دارند. در تمام سالهاي گذشته نيز سهم بخش امنيت در دولت افغانستان بشتر از همه بخش هاي ديگر بوده است. و امروزه نيز ذوق زدگي از پنتاگون کوچک با تمام زرق و برق و مبلمان لوکس و اتاق هاي مجهزش قسمتي از يک داستان است و اما بخش ديگر آن، سنگرهاي سوخته و سربازان خسته و مناطق ويران شده و ترس از نفوذ و گسترش دهشت افگني در مناطق بيشتري از کشور است.

ساختماني لوکس و زيبا و بي نظير در منطقه، اگر با مديريت قوي و جدي و بي نظير در منطقه همراه باشد، مطمينا وضعيت افغانستان را تغيير خواهد داد. به نظر بسياري از مردم و از جمله نمايندگان مردم در پارلمان،  پيش از حضور در اين ساختمان زيبا و مرفه، بايد فکري براي شخص وزير دفاع مي شد. دولت مي بايست پس از ماه ها سرپرستي در وزارت دفاع و گسترش ناامني در سراسر کشور، فردي را به عنوان نامزد وزارت دفاع به پارلمان معرفي مي کرد تا اين وزارت با اقتدار و قدرت بيشتري، در مقابل دشمنان مردم و کشور عمل مي کرد.

همين چند هفته پيش در رويدادي مشابه، رئيس جمهوري ساختمان وزارت داخله را افتتاح کرد که با هزينه حدود دوصد ميليون دالر ساخته شده بود. جان کمپبل فرمانده نيروهاي امريکايي و ناتو در افغانستان در مورد محل جديد وزارت داخله کشور گفته بود که تجهيزات و امکانات به کار رفته در اين وزارتخانه در اکثر نهادها و وزارتخانه‌هاي امريکا وجود ندارد.

ساختمان ها، هر چند مدرن و مرفه باشند، تنها يک مکان براي کار هستند، کارکنان و مديران قوي و با اراده و با برنامه هستند که مي توانند از اين ساختمان ها به عنوان مراکزي براي کار و تلاش در جهت رشد و توسعه و اقتدار يک کشور استفاده کنند. و گرنه براي سربازي که مردانه مي جنگد و اميد به پيروزي را به خاطر نبود برنامه و استراتژي جنگ از سوي مقامات بلند رتبه نظامي و سياسي کشورش، از دست مي دهد، تصوير چنين ساختماني جز حسرت و افسوس ببار نخواهد آورد.

همان گونه که افتتاح ساختمان مدرن و جديد ولي با عملکرد کهنه و ناکارآمد وکلاي پارلمان که فرصت هاي زيادي را در اين کشور از دست داده اند، دردي از اين کشور را درمان نخواهد، و وضع به همان منوال که بود خواهد ماند، داشتن ساختمان هاي مدرن و جديد با افراد ناتوان و در نبود برنامه و استراتژي قوي امنيتي، اوضاع نابسامان امنيتي را تغيير نخواهد داد.