پیش از این والی فراه تایید کرده بود که طالبان وارد بخشی از شهر فراه، مرکز این ولایت شده و جنگ در داخل این شهر ادامه دارد. عبدالبصیر سالنگی همچنین گفت ساختمان‌های مهم دولتی هنوز در کنترل نیروهای امنیتی افغانستان است.

والی فراه گفته است که نیروهای تازه‌نفس برای کمک به نیروهای دولتی اعزام شده‌اند و در راه رسیدن به فراه هستند.

قبل از این منابع محلی گفته بودند که طالبان حدود ساعت ٦ صبح به وقت محلی از چند جهت به شهر فراه، حمله کردند. وزارت دفاع با تایید حمله تروریست ها به مرکز شهر گفته‌ که نیروهای امنیتی برای مقابله آماده هستند.

هارون چخانسوری؛ سخنگوی رئیس‌جمهوری هم توییت کرده که اشرف غنی فرمان اعزام نیروهای بیشتر به فراه را صادر کرده است.

در این میان گزارش های ضد و نقیضی از وضعیت امنیتی حاکم بر شهر فراه، ارائه می شود؛ اما هیچ فرفی نمی کند که هجوم گسترده و بی سابقه طالبان برای اشغال فراه، به هدف تعیین شده خود یعنی سقوط این شهر به دست طالبان، به طور کامل رسید یا نه. آنچه در حال حاضر اهمیت دارد این است که ماه ها هشدار و انذار و درخواست کمک و استمداد و توجه و رسیدگی، در حالی که ارباب قدرت و مسؤولان اصلی امنیتی در کابل، همچنان تماشاگر این وضعیت خطیر و خونین بودند، به وقوع پیوست و طالبان خیز بلند شان را برای اشغال شهر فراه آغاز کردند.

اکنون دیگر هرگز مهم نیست که ناتو با انتشار عکس یک جنگنده خود از ورود نیروهای هوایی ارتش امریکا برای کمک به نظامیان افغان در فراه خبر دهد یا اشرف غنی، سراسیمه به وزارت دفاع برود و درجه داران ارتش را برای اتخاذ تدابیری جدی به منظور رهایی از رسوایی و شرمساری و شکستی مفتضحانه گرد هم آورد.

تروریست های طالبان تا همینجای کار نیز برنده بوده اند؛ برنده یک بازی طولانی که ماه ها بود برای سقوط شهر فراه به کام این گروه تروریستی، در حال طراحی و اجرا بود.

در این میان، مقصر و مسؤول چه کسی است؟ طالبان و حامیان خارجی و همکاران داخلی آنها که با استفاده از هر فرصتی در صدد ضربه زدن به دولت، نیروهای امنیتی و مردم افغانستان هستند، یا دولتی فاسد و ناکارآمد و غیر مسؤول که به هیچ مرجعی پاسخگو نیست و علیرغم رسوایی های شرم آوری که همه روزه بر پرونده سیاه و سنگین آن، در حوزه تأمین امنیت و مبارزه با تروریزم، افزوده می شود، حتی یک مقام امنیتی آن نه تنها جا به جا نمی شود؛ بلکه با وقاحت تمام، مهره های امنیتی اشرف غنی، فردای فاجعه با افتخار از پایداری نیروهای امنیتی، علیرغم تحمیل کشتارها و خون ریزی های مهیب بر آنها، ستایش می کنند.

ورود نیروهای امریکایی در میانه کارزار خونین فراه هم دردی را دوا نمی کند و چیزی از مسؤولیت سنگین و مستقیم ناتو و امریکا در قبال امنیت و ثبات و حمایت از نیروهای امنیتی و مبارزه با تروریزم در افغانستان نمی کاهد.

امریکا و ناتو مطمئن باشند که نمایش های مضحک توئیتری نمی تواند افکار عمومی مردم افغانستان را فریب دهد و تقصیر و مسؤولیت مستقیم این نیروها در ایجاد ناامنی های خونبار جاری که فراه تنها نمونه ای ساده و کوچک از آن است را از دیدگان پنهان سازد.

آنها می توانستند ماه ها پیش از امروز، زمانی که تروریست های طالبان، با فراخواندن نیروهای خود از سراسر افغانستان در اطراف فراه، خیمه زده بودند و برای راه اندازی حمله ای مهیب و گسترده به سمت مرکز این ولایت، آماده می شدند، این طرح شوم تروریستی را در نطفه خفه کنند و اجازه ندهند که مرکز شهر فراه، عرصه جولان تروریست های پا برهنه و آماتور طالبان و مزدوران جنگی پاکستان قرار بگیرد.

اینهمه در حالی است که هنوز ابعاد تلفات و خساراتی که تروریست های طالبان بر نیروهای امنیتی، مراکز دولتی، مردم و ساکنان غیر نظامی فراه در جریان این جنگ، وارد کرده اند، مشخص نیست که در آن صورت، اشرف غنی و تیم امنیتی و متحدان خارجی او در قبال قطره قطره خونی که تروریست های تحت فرمان پاکستان، بر زمین ریخته اند، مسؤول اند و باید در برابر جنایت های انجام شده، پاسخگو باشند و مورد مؤاخذه قرار بگیرند.