شورای عالی صلح در جریان کمتر از یک هفته شاهد دو رویدادی بود که این شورا را با چالش عمده مدیریتی و حیثیتی روبرو ساخت و حل این چالش ها برای دولت نیز دردسر ساز خواهد شد.

در جریان روزهای اخیر، کریم خلیلی، معاون ارشد شورای عالی صلح اعلام کرد که به دلیل نداشتن برنامه مشخص برای تحقق صلح در نشست های این شورا اشتراک نمی کند و به نوعی استعفای خود را از حضور در شورای عالی صلح اعلام کرد و از سوی دیگر، شب گذشته پیرسید احمد گیلانی، رئیس این شورا به دلیل مریضی، درگذشت.

این دو تحول به نوعی خلا مدیریتی در شورای عالی صلح ایجاد کرد و چالش های رسیدن به صلح برای این شورا بیش از پیش پیچیده تر ساخت.

محمد اکبری، نماینده مردم بامیان در مجلس نماینده و رئیس حزب وحدت ملی اسلامی افغانستان در گفتگوی ویژه با شفقنا افغانستان اظهار داشت :«از دست دادن پیر گیلانی و نبود خلیلی، مشکلات شورای عالی صلح برای تحقق صلح را بیشتر می سازد.»

به گفته وی، صلح یک جاده دو طرفه است و زمانی صلح تحقق می یابد که دو طرف به این نتیجه برسند که از جنگ دست بکشند و راه دیگری که گفتگو و صلح است را انتخاب کنند.

اکبری افزود که دولت افغانستان، شورای عالی صلح در دوره ریاست استاد برهان الدین ربانی و پیر سید احمد گیلانی تلاش هایی در راستای دعوت از مخالفین انجام دادند؛ اما نتیجه لازم را به دنبال نداشت؛ چون طرف دیگر حاضر به گفتگو نبود.

رئیس حزب وحدت ملی اسلامی افغانستان با اشاره به شخصیت پیر سید احمد گیلانی گفت :«گیلانی روش و منش خوبی داشت که همه مردم افغانستان به ایشان احترام داشتند و رفتن او در آینده شورای عالی صلح، خلا ایجاد می کند.»

با این حال، اکبری به ادامه کار شورای عالی صلح بعد از درگذشت پیر سید احمد گیلانی و استعفای کریم خلیلی به دیده شک نگریسته و می گوید؛ در صورتی که این شورا بخواهد به کار ادامه بدهد، باید هرچه زودتر فردی مفید و مدیر برای ریاست آن تعیین شود.

به باور وی، رفتن این دو فرد، وقفه ای کوتاه مدت در کار شورای عالی صلح ایجاد می کند و تحرک آن را کم می سازد که شاید اگر زود در مورد آینده آن تصمیم گرفته نشود، قابل جبران نباشد.

نماینده مردم بامیان در مجلس نماینده گان در مورد کارایی و مفیدیت شورای عالی صلح در جریان سال های گذشته گفت :«کارش تا حدی خوب بوده؛ اما نه آنطور که مردم توقع داشت.»

نماینده مردم بامیان در مجلس این ناکارایی را به مشکلات موجود بین دولت های افغانستان و پاکستان می داند و می گوید که این مشکلات باید بین دو نظام حل شود؛ اگر این مسئله حل شود و نوبت به دیالوگ افغانی برسد، شورای عالی صلح می تواند به جایگاهی که از آن انتظار می رود، برسد و مفید باشد.

اما اکبری معتقد است که اگر جنگ قطع نشود و مشکلات بین افغانستان و پاکستان همچنان باقی بماند و پاکستان نقش منفی در صلح افغانستان داشته باشد؛ شورای عالی صلح دستاورد نخواهد داشت و موجودیت آن بی فایده خواهد بود.

این اظهارات در حالی صورت می گیرد که در مدت فعالیت چند ساله شورای عالی صلح، کارایی لازم از آن دیده نشده و تمام گفتگوها و مسایل مربوط به صلح از آدرس مستقیم دولت کابل انجام شده است.