درست ۱۲ روز بعد از حادثه ۱۱ سپتامبر سال ۲۰۰۱ میلادی «رابرت گرینی یر» رئیس سابق دفتر سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا  «سی‌ای‌ای» در پاکستان از سوی رئیس‌ش «جورج تینیت» یک تلفن دریافت می‌کند.

پلیتیکو نوشت:‌ در این مکالمه تلفنی جورج به رابرت می‌گوید ما فردا یک نشست اضطراری در کمپ دیوید داریم و روی استراتژی حمله به افغانستان بحث خواهیم کرد و ما از شما می‌خواهیم که شما درباره اینکه این جنگ را چگونه آغاز کنیم، کمک کنید. بعد از اتمام این مکالمه «رابرت گرینی یر» در ظرف سه ساعت چگونگی حمله به افغانستان را در هشت برگ آماده و آنرا به واشنگتن می‌فرستد.

جورج بوش رئیس جمهوری پیشین آمریکا این یادداشت رابرت گرینی را امضا می‌کند و به سی‌آی‌ای دستور می‌دهد که شبکه القاعده در افغانستان را نابود کند و افغانستان را از دست طالبان آزاد سازند و اسامه بن لادن را از بین ببرند.

بعدا جورج تینیت رئیس پیشین سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا «سی‌ای‌ای» به «گری شورین» مامور کهنه کار آمریکایی دستور می‌دهد که با پنتاگون در تماس باشد و شماری از نیروهای ویژه را برای کمک به انجام یک عملیات ویژه در افغانستان استخدام نماید.

آمریکا به اهداف جنگ در افغانستان دست نیافته است

در این گزارش آمده است: اما اکنون با گذشت ۱۵ سال از آغاز عملیات نظامی آمریکا در افغانستان، ایالات متحده برای به دست آوردن چیزی که بخاطر آن به افغانستان حمله کرده بودند،‌دست نیافته است.

جنگ در این کشور شدت گرفته و طالبان نسبت به گذشته قوی تر شده و ناامنی‌ها از جنوب به مناطق شمال این کشور که زمانی از مناطق امن این کشور به شمار میرفت، گسترش یافته است.

حالا که قرار است دوره کاری باراک اوباما به عنوان رئیس جمهور آمریکا به پایان برسد اوباما این میراث غم‌انگیزش را به رئیس جمهور آینده این کشور واگذار می‌کند.

در کل ایالات متحده آمریکا بیش از ۸۵۰ میلیارد دلار در جنگ افغانستان به مصرف رسانده و بیش از ۲۴۰۰ نفر کشته داده است اما نه تنها که طالبان در میدان جنگ شکست نخورده بلکه این گروه توانسته مناطق تحت نفوذش را در افغانستان گسترش دهد.

بعد از گذشت ۱۵ سال،‌ارتش افغانستان به ناتو و آمریکا وابسته است

پلیتکو نوشت: در همین حال شماری از کارشناسان نظامی آمریکایی می‌گویند که با گذشت ۱۵ سال از جنگ افغانستان هنوز هم دولت افغانستان و نیروهای امنیتی این کشور وابسته به امریکا و کشورهای عضو ناتو هستند.

در ادامه پلتیکو نوشت:‌ این کارشناسان آمریکایی بر این باورند که افغانستان زمانی از این درگیری‌ها و مشکلات بیرون خواهند آمد که خود افغانستانی‌ها دست از خصومت‌ها بردارند و برای رسیدن به آشتی ملی تلاش کنند.

به گفته این کارشناسان آمریکایی تنها راه حل مسئله افغانستان، اجازه دادن به خود افغانستانی‌ها میباشد تا با هم مشکلاتشان را حل نمایند و آمریکا باید دست از این خیال باطل بردارد که ما کاری برای افغانستان می‌توانیم انجام بدیم.

تنها راه حل بحران افغانستان آشتی ملی است

این گزارش می‌افزاید:اما «پاول دی میلر» افغانستان‌شناس و مدیر عمومی مرکز کلمنتس برای امنیت ملی در دانشگاه تگزاس آمریکا به این باور است که حل مشکل افغانستان زمان‌گیر است.

وی می‌گوید که سرمایه‌گذاری بیشتر آمریکا و سهم‌گیری فعال این کشور در افغانستان می‌تواند یک تصویر قابل توجهی و بهتری را در افغانستان ایجاد کند و سبب ثبات سیاسی و اقتصادی بیشتر دراین کشور شود.

دی میلر خواستار فشارهای بیشتر علیه طالبان، شبکه القاعده و قاچاقچیان مواد مخدر در افغانستان شده و می‌افزاید که باید گروه‌های تروریستی بیشتر تحت فشار قرار گیرند.

۱۵ سال قبل با شکت طالبان و تهاجم نظامی آمریکا در افغانستان امیدهای بسیار زیادی برای آمدن ثبات و امنیت در این کشور وجود داشت اما اکنون همه این امیدها به ناامیدی مبدل شده است.

درسال ۲۰۰۱ میلادی زمانی که گری شورین با تیم همراهش به افغانستان رسید به تاریخ ۲۶ سپتامبر همان سال وی با فرماندهان مخالف طالبان ازجمله رهبران ازبک و تاجیک تماس‌های برقرار کرد و همراه با نیروهای ائتلاف شمال برنامه‌های جنگ علیه طالبان را طرح‌ریزی کردند.

بعدا به تاریخ ۷ اکتبر سال ۲۰۰۱ میلادی جنگنده‌های آمریکایی وارد جنگ افغانستان شدند و شماری از نیروهای ویژه این کشور عملاً در عملیات‌های زمینی در افغانستان سهیم شدند.

در تاریخ ۳۱ اکتبر نیروهای ائتلاف شمال با حمایت آمریکا وارد کابل شدند و طالبان شکست خوردند و القاعده فرار کرد و اسامه بن لادن رهبر این شبکه در مناطق کوهستانی در جنوب شرقی افغانستان پنهان شد.

با حمله آمریکا به عراق، افغانستان فراموش شد

پلیتیکو نوشت: اما شکست طالبان در سال ۲۰۰۱ میلادی یک شکست موقتی بود، چون در یک پیش‌بینی غلط استراتژیک نفس گیر، ایالات متحده آمریکا توجه خود را به عراق معطوف کرد و به این کشور حمله کرد.

درست در این زمان که آمریکا مشغول جنگ در عراق بود طالبان در مناطق قبایلی پاکستان دوباره گرد هم جمع شدند و شروع به سربازگیری کردند و حضورشان را در مناطق جنوبی افغانستان به نمایش گذاشتند.

در همین زمان بود که «مایکل مولین» رئیس ستاد ارتش پیشین آمریکا در کنگره این کشور هشدار داد که نیروهای ائتلاف بین‌المللی به رهبری آمریکا و ایساف در افغانستان با کمبود قابلیت‌ها و ظرفیت‌ها مواجه شده است.

در حالیکه آمریکا در دو جبهه مشغول نبرد بودند، جنگ در افغانستان به گونه بسیار ضعیفی به پیش میرفت و در اواسط سال ۲۰۰۸ میلادی تلفات نیروهای آمریکایی در افغانستان بیش از حد افزایش یافت.

زمانیکه در سال ۲۰۰۹ میلادی باراک اوباما به کاخ سفید راه یافت او به دنبال اصلاحات در جنگ افغانستان شد، اوباما با ایجاد یک راهبرد تازه خواستار افزایش نیروی تازه نفس آمریکایی و توجه بیشتر به جنگ افغانستان شد و حدود ۳۰ هزار سرباز اضافی را به افغانستان اعزام نمود.

اکنون با گذشت بیش از یک ونیم دهه ازحضور آمریکا در افغانستان آیا امریکا آنچه که در افغانستان میخواست به دست آورده یا خیر؟

در کنار ضربه‌زدن به رهبری شبکه القاعده تنها دست‌آورد آمریکا کشتن «ملا اخترمنصور» در یک حمله هوایی در پاکستان بود اما بعد از کشته‌شدن منصور طالبان «ملا هبت‌الله» را به عنوان رهبر تازه این گروه انتخاب کردند، در کنار آن گروه‌های تندرو تروریستی دیگر نیز در منطقه به ویژه گروه ترویستی داعش در افغانستان عرض اندام نمود.

حالا ۱۵ سال طولانی مدت گذشته است. در حال حاضر تمام چیز به حال خودش باقی مانده و ظاهرا، همه چیز به خود افغانستانی‌ها بر می‌گردد که چگونه با تلاش و کوشش پیروز این جنگ باشند.

/انتهای پیام/