بازرس ویژه‌ی امریکا برای بازسازی افغانستان (سیگار) در گزارش تازه‌یی از اشتباهات امریکا در توسعه‌ی اقتصادی افغانستان انتقاد کرده و گفته که ایالات متحده و شرکای آن قادر به ایجاد شرایط لازم برای جذب سرمایه‌گذاری قابل توجه بخش خصوصی در اقتصاد افغانستان نبوده‌اند.
سیگار در این گزارش گفت اگر امریکا می‌خواست بخش خصوصی پررونقی در افغانستان ایجاد کند، اولین چیزی که باید انجام می‌داد، درک افغانستان بود.
در گزارش آمده که ایالات متحده با کوتاهی در مدیریت و هماهنگی مؤثر برنامه‌های توسعه‌یی بخش خصوصی افغانستان، به‌دست آوردن موفقیت در این کشور را سخت‌تر از پیش کرده است.
گزارش افزوده که ایالات متحده و دونرهای بین‌المللی به‌شدت میزان منابع و زمانی را که افغانستان برای بازیابی‌اش نیاز داشت دست‌کم گرفته بودند.
براساس این گزارش، ناکامی در درک افغانستان منجر به غفلت دونرها در روی دست گرفتن اقدامات جدی برای جلوگیری از افتادن کمک‌ها به‌دست کارگذاران قدرت افغانستان، جنگ‌سالاران و مقامات فاسد شده است.
در این گزارش سه اشتباه امریکا چنین ذکر شده: ۱- ایالات متحده به‌طور کامل محیطی را که در آن کار می‌کند درک نتوانسته. ۲- ایالات متحد محیط کاری جذابی برای کسب و کار‌ها ایجاد نکرده. ۳- ایالات متحده برنامه‌های خودش را به‌خوبی مدیریت و هماهنگ نکرده.
جان سپکو بازرس ویژه‎ی سیگار گفته: «با شروع کاهش سربازان امریکایی از افغانستان، افغان‌های قدرتمند شروع به ارسال پول بیشتر به خارج از کشور کردند. تصادفی نیست که قیمت ملک در دبی در همان زمان شروع به رشد کرد.»
در گزارش آمده که مقامات امریکایی پنداشتند که افغانستان در مسیر پیشرفت قرار دارد و در پیش‌بینی این امر که تعلل در شکست کامل طالبان کشور را در وضعیت ناامنی و عدم اطمینان نگه می‌دارند، ناکام بودند. «این اشتباهی بود که پیوسته از افغانستان قربانی می‌گیرد.»
جان سپکو گفته که باوجود واریز شدن کمک‌های زیاد به افغانستان، تاکنون این کشور وابسته به کمک‌های کشورهای دیگر است. او افزوده: «به یاد داشته باشید، حتا اگر طالبان فردا یک معاهده‌ی صلح را امضا کنند، دولت افغانستان هنوز هم به کمک‌کنندگان بین‌المللی برای تکمیل تقریباً نیمی از بودجه‌اش متکی است. سربازان ما ممکن است به خانه بازگردند، اما کیف پول ما باید در افغانستان بمانند.»
در گزارش آمده که در افغانستان کمک‌ دونرها به‌طور معمول به‌مراتب بالاتر از نرخ‌هایی بوده که برای یک اقتصاد در حال توسعه قابل هضم دانسته می‌شود. در بعضی از سال‌ها، کمک‌های ایالات متحده بیش از میزان تولید ناخالص داخلی افغانستان بوده است.
این گزارش سیر صعودی درآمد سرانه افغانستان بین سال‌های ۲۰۰۱ الی ۲۰۱۲ را یک توهم خوانده و گفته این امر عمدتاً ناشی از حضور سنگین جامعه‌ی بین‌المللی در افغانستان بوده است.
در بخشی از گزارش آمده که نگرانی از نهادهای نظارتی و جمع‌آوری مالیه که به‌صورت دلخواهانه و فریبکارانه عمل می‌کنند، باعث شده است که شرکت‌ها به‌جای گسترش، کوچک و غیررسمی بمانند تا چشم عوامل فساد به آن‌ها نیفتد.