وزارت حمل و نقل افغانستان اعلام کرده است که تا سه ماه دیگر برای حل مشکل حمل و نقل زنان در کابل، پایتخت، رانندگان زن با اتوبوس‌های اختصاصی برای زنان به خیابان‌های کابل بر می‌گردند.

شهروندان کابل با رانندگان زن اتوبوس‌های شهری بیگانه نیستند. قبل از پیروزی مجاهدین در سال ۱۳۷۱ شمار زیادی از رانندگان اتوبوس‌های برقی شهر کابل زن بودند.

محمد حمید طهماسی، وزیر حمل و نقل افغانستان به بی‌بی‌سی گفت که این وزارتخانه با کمک یک نهاد غیر دولتی ۲۰ راننده زن را برای این اتوبوس‌ها آموزش داده و هدف از این کار رسیدگی به مشکلات حمل و نقل زنان در شهر کابل است.

به گفته آقای طهماسی این اتوبوس‌ها فقط مسافران زن را در سطح شهر جابجا خواهند کرد.

تاکنون وعده‌های زیادی درباره حل بحران ترافیک شهر کابل داده شده است. سال گذشته شهرداری کابل وعده ساخت اولین خط مترو بس را در کابل داده بوده که تاکنون عملی نشده است.

اکنون شهر کابل فاقد سیستم حمل و نقل شهری است. صدها اتوبوس که در دو دهه گذشته و بعد از سقوط گروه طالبان به این کشور اهدا شده بود اغلب به دلیل استفاده نادرست و عدم مراقبت لازم از کار افتاده‌اند.

آقای طهماسی می‌گوید که بعد از رسیدگی به وضعیت حمل و نقل زنان، این وزارت در نظر دارد تا سیستم حمل و نقل منظم را برای دانشجویان افغان ایجاد کند، به دلیل اینکه وضعیت اقتصادی آنها در زمان تحصیل مناسب نیست.

او گفت که قرار است اتوبوس‌های جدید در چهار سمت کابل در حرکت باشند و دانشجویان را به مراکز آموزش عالی برساند و کمترین میزان کرایه از آنها دریافت خواهد شد.

به گفته آقای طهماسی وزارت حمل و نقل به خاطر حل مشکل خدمات شهری، ۶۰۰ اتوبوس شهری را وارد ناوگان حمل و نقل کابل خواهد کرد و از شهروندان کابل می‌خواهد که با استفاده درست از این اتوبوس‌ها به دولت کمک کنند.

شبکه خدمات حمل و نقل شهری کابل در سال ۱۳۵۴ در زمان ریاست جمهوری محمد داوود ایجاد شد. پیش از شروع جنگ‌های داخلی، شبکه “ملی‌بس” تنها در کابل حدود یک هزار و ۶۰۰ اتوبوس داشت.

بعدا حدود ۱۵۰ اتوبوس‌های برقی هم به شبکه حمل و نقل شهری افزوده شد که رانندگان بیشتر آنها زنان بودند.

در دوران جنگ‌های داخلی افغانستان شمار زیادی از اتوبوس‌های مربوط به شرکت دولتی ملی‌بس صدمه دیدند و این شبکه تقریبا از کار افتاد.

بعد از سقوط گروه طالبان و در طول ده سال گذشته بیش از یک هزار دستگاه اتوبوس شهری از کشور‌های هند، ژاپن، ایران و پاکستان به این بخش کمک شد. اما این کمک نتوانست که ناوگان شهر کابل را دوباره به حرکت در آورد.

چند سال قبل شمار زیادی این اتوبوس‌ها به عنوان آهن پاره فروخته شده و حدود ۸۰۰ اتوبوس دیگر نیز در پارکینگ‌های شرکت ملی‌بس زمین‌گیر شده‌اند. به گفته مسئولان بیشتر این اتوبوس‌ها به دلیل اینکه نیاز به تعمیر دارند از حرکت بازمانده‌اند.