همزمان با پایان دورۀ ریاست‌جمهوری آقای غنی در اول جوزا، برخی نامزدان انتخابات ریاست‌جمهوری و تعدادی از جناح‌های مطرح سیاسی تهدید کرده بودند که پس از عید علیه ادامه کار رییس‌جمهور دست به اعتراضات خیابانی خواهند زد.

ایام عید سپری شد، اما هنوز از این اعتراضات خبری نیست. آیا این یک «آرامش پیش از توفان» است یا اینکه ارگ کدام چراغ سبزی به نامزدان نشان داده است؟

مصاحبۀ حمدالله محب، مشاور شورای امنیت ملی کشور، با طلوع‌نیوز را شنیدم. در حالی که سخنگویان ارگ قبلاً تأکید داشتند که دادگاه عالی کشور مدت ریاست‌جمهوری آقای غنی را همراه با صلاحیت‌هایش تمدید کرده است، اما از صحبت‌های آقای محب دانسته می‌شود که ارگ تحت فشار نامزدان آماده است تن به یک تعامل دهد و وضع محدودیت بر صلاحیت‌های رییس‌جمهور را بپذیرد. آقای محب در گفت‌وگو با طلوع‌نیوز گفت که آماده هستند با نامزدان روی طرحی کار کنند که رییس‌جمهور در وقت اضافی دست به تغییر و تبدیل در کابینه نزند. قبلاً داکتر عبدالله و سفیر آمریکا نیز از چنین طرحی تلویحاً صحبت کرده بودند.

یک احتمال قوی این است که ارگ چنین طرحی را با نامزدان شریک کرده باشد. در این صورت، سکوت مخالفان غنی را می‌توان به نوع نشانه تعامل احتمالی در روزهای نزدیک میان رییس‌جمهور و نامزدان دانست. اما فکر می‌کنم اگر چنین توافق‌نامه‌یی میان غنی و نامزدان امضا گردد، بدترین تعامل ممکن خواهد بود. زیرا تجربۀ پنج‌سال حکومت‌داری غنی نشان داده است که او اهل تعهد معتبر نیست و به‌زودی به قول و قرارهای خود پشت پا می‌زند. نامزدان ریاست‌جمهوری حداقل باید از توافق‌نامه حکومت وحدت ملی بیاموزند که چگونه غنی آن را دور زد و در عزل و نصب وزیران مشوره‌های عبدالله را پشیزی هم نخرید. هم‌چنان شورای نامزدان باید از سرنوشت توافقات غنی با احمدضیا مسعود و حتا طالبان درس عبرت بگیرند که چگونه وقتی به مرام خود دست یافت، هیچ کدامی را هم عملی نکرد.

غنی به شدت تمایلات اقتدارگرایانه دارد. او از هر فرصتی استفاده می‌کند تا قدرت سیاسی را غصب کرده و سلطه بی‌چون‌وچرای خود را بر نهادهای دولتی تحکیم کند. او شاید تحت تأثیر فشارها تن به یک توافق با نامزدان بدهد، اما هنگامی که آتش اعتراض‌ها فروکش کرد دو باره به عزل و نصب‌های خودسرانه آغاز خواهد کرد. غنی پیروزی خود را در استفاده از امکانات دولتی و تقلب‌های انتخاباتی تعریف کرده است. او به این آسانی آماده نیست که عملا تن به وضع محدودیت بدهد و یک انتخابات شفاف و عاری از تقلب تن دهد. او به دنبال توافق با نامزدان نه، بل در پی فریب شان است. زنهار که فریب نخوریم!

فکر می‌کنم بهترین گزینه، همان راه‌اندازی اعتراضات خیابانی است. بدون اعتراضات خیابانی نمی‌توان از دموکراسی نیم‌بند افغانستان محافظت کرد. یک هفته اعتراض خیابانی کافی است تا غنی را از ارگ اخراج کرد.