هفت میوه در هنگام نوروز به صورت عمومی همراه با هفت‌سین ایرانی در افغانستان و تاجیکستان بر سفره‌های مردم آن دیار می‌آید.

مردم افغانستان و تاجیکستان معتقدند نه هفت‌سین بوده و نه هفت‌شین، بلکه هفت‌چین بوده است.

مراد از هفت‌چین نیز، هفت میوه‌ای بوده است که از هفت درخت متفاوت چیده شده و به عنوان برکت خانه در آغاز سال نو در سفره گرد آوری شده بود.

مواد اصلی هفت میوه شامل کشمش، گردو، بادام، پسته، زردآلو، فندق و سنجد با مقدار کمی شکر می شود.

همه این مواد با بعد از پاکسازی در داخل یک ظرف با مقدار آب لازم انداخته می شود و برای مدت معینی (معمولا بین ۲ تا ۳ روز) آن را در مکانی ملایم رها نموده و پس از کامل نمودن آنرا بروی سفره نوروزی گذاشته و میل می کنند. هفت‌میوه بیشتر با هفت‌سین، سبزی‌پلو و سمنو همراه است.

با توجه به اینکه فصل چیدن میوه‌های تازه از نظر زمانی با روز اول سال فاصله زیادی دارد، در قدیم میوه‌های سر سفره سال نو تازه نبوده و به جای آن میوه‌های خشک مانند قیسی و سنجد و کشمش و انجیر و غیره می گذاشته‌اند.

میوه های خشکی که در تمام زمستان جزئی از آذوقه مردم را تشکیل می داده است.

اکنون نیز در بخش وسیعی از افغانستان خصوصاً شهرهای تاریخی بلخ (مزار شریف)، کابل، کهندژ (قندوز) و مناطقی دیگر مردم به همین روش وفادار مانده‌اند و در سر سفره بساط هفت میوه را می‌چینند.

به این شکل که هفت میوه خشک را می‌شویند و سپس مخلوطی از این میوه‌ها را شبی در تنگ آب می‌گذارند تا عصاره هفت میوه درهم ترکیب شود.

صبح روز اول سال نو، هرکدام از اعضای خانواده با آروزی داشتن سالی شیرین و پر برکت از این آب می نوشند و از دانه های آن می خورند.آنها معتقدند که اگر سال با نوشیدن عصاره هفت میوه آغاز شود، بسیار پرمیمنت و با شگون خواهد بود.