خطاب به اقاى خليل زاد :
اقاى خليل زاد از همان اغاز مذاكرات با طالبان در اواخر ( ٢٠١٨ م ) بار ها و به صورت مكرر ، اين موضوع را بيان نموده است كه :
روى چهار موضوع با طالبان مذاكرات مينمايد :

• خروج نيرو هاى نظامى امريكا از افغانستان
• قطع همكارى طالبان با القاعده و ساير گروه هاى تروريستى
• اتش بس
• اغاز مذاكرات مستقيم طالبان با حكومت افغانستان و همچنان پيوسته تاكيد نموده است كه :
  ” بر هيچ موضوع موافقه نميشود تا بر هر چهار موضوع توافق صورت نگيرد .
  اكنون كه صحبت از عقد موافقتنامه با طالبان ميشود ، مردم افغانستان حق دارند ، سوال نمايند و از اقاى خليل زاد وضاحت بخواهند كه :
  لطف فرموده و از تعهدات مكرر تان بمردم به عزا نشسته و تشنه به صلح افغانستان ، معلومات دهيد ؟
  مردم مظلوم افغانستان كه طى نيم قرن اخير قربانى مداخله و تجاوز خارجى ميباشند و هميشه خواست انان نسبت به صلح واقعى با دسايس الحيل مواجه گرديده است و همچون مارگزيده از هر نوع وعده و وعيد چرب و نرم هراس دارند .
  حق با مردم افغانستان است كه نسبت به سرنوشت شان تشويش داشته باشند و از تكرار سناريو و تراژيدى دهه نود هراسناك باشند .
  اقاى خليل زاد :
  شما بخوبى ميدانيد و در جريان قرارداريد ، كه چگونه مرافقتنامه ژينو بين افغانستان و پاكستان در يك قمار خاينانه دولت متبوع شما ( ايالات متحده امريكا ) و اتحادشورى وقت به ناكامى مواجه گرديد .
  متاسفانه در ان زمان اطلاع رسانى بسيار محدود بود و كهكشان انترنيت و دنيايى مجازى فيسبوك و … وجود نداشت ومردم با گذشت سالها ازين جفاى بزرگ در حق كشور شان مطلع شدند كه :
  همزمان با عقد موافقت نامه ژينو بين وزراى خارجه افغانستان و پاكستان و امضاى وزراى خارجه امريكا و اتحادشورى بحيث تضمين كنندگان ، در اطاق ديگر اقايان شولتز و ادوارد شورانادزه ، بر ” سميترى مثبت ” ( تناظر مثبت ) توافق مينمايند ، كه برمبناى ان دادن سلاح به ” مجاهدين ” دوام مينمايد .
  ( موضوع رااقاى عبدالوكيل وزيرخارجه همانوقت نيز در صفحات ٥٥٤ تا ٥٥٨ كتاب خود ” از پادشاهى مطلقه الى سقوط ج د ا ” نوشته و اما در مورد شريك نساختن اين موضوع پر اهميت با مردم ، توضيع نداده است )
  در مرحله بعدى و بعد از كودتاى ناكام در اتحادشورى در سپتامبر ( ١٩٩١ م ) وزراى خارجه اتحادشورى ( كه در انوقت هنوز اسما مطرح بود ) بر ” سميترى منفى ” ( تناظر منفى ) عدم دادن سلاح بدولت افغانستان و ” مجاهدين ” توافق نمودند و اين در احوال موافقه گرديد كه به ” مجاهدين ” افزون بر جانب امريكا دها كشور ديگر سلاح و كمك ميرساندند و بدينترتيب يگانه منبع كمك و ارسال سلاح بدولت افغانستان از بين رفت و با لطايف الحيل زمينه سقوط افغانستان را مساعد نمودند .
  متاسفانه كماكان همان بازيگران و با دسايس شان فعال ميباشند و پاكستان منبع اصلى تمويل طالبان مزورانه تلاش دارد تا بارديگر سيطره كامل خود بر افغانستان را ، زمينه سازى نمايد و بكمك به طالبان و تجهيز تروريستان دوام بدهد و چنانچه اقاى سليك هريسن در كتاب خود شرح ميدهد ، همانند ، جنرال ضيا الحق ، از مداخله انكار و بگويد :
  ” دروغ گفتن بخاطر مصلحت جايز است ”
  و قربانى اصلى باز هم ، مردم مظلوم و به عزا نشسته افغانستان باشند.
  باحرمت