تا روز شنبه، باشندگان کابل اکثرا از طریق گزارش‌ها در مورد جنگ گروه‌های کوچک ملیشه‌هایی که تحت این نام در برخی از ولسوالی‌های شرقی می‌جنگند، از فعالیت دولت اسلامی در افغانستان آگاهی داشتند. آن‌ها هرگز حضور این گروه را این‌قدر نزدیک احساس نکرده بودند. به‌نظر می‌رسد که روز شنبه این احساس تغییر کرده باشد. به گفته‌ی اعماق، خبرگزاری این گروه، این داعش بود که دو بمب‌گذار را در میان مظاهره‌کنندگان غیرنظامی، جمعیتی که به هدف صلح‌آمیزی گردهم آمده بودند، فرستاد و حداقل ۸۰ تن را کشت و بیش از ۲۰۰ تن دیگر را زخمی ساخت. این گروه در بیانیه‌اش این جمعیت را «یک گردهم‌آیی شیعیان» خواند. اکثریت معترضان اعضای اقلیت قومی هزاره بودند. طالبان به‌سرعت آن‌چه را که یکی از مرگبارترین حمله در افغانستان از سال ۲۰۰۱ بود، محکوم کردند.
در حالی که تعداد دقیق مهاجمان و انفجارها معلوم نبود، مقام‌های افغان تایید کردند که داعش پشت این بمب‌گذاری‌ها است. اگر حقیقت داشته باشد، این اولین حمله‌ی دولت اسلامی بر یک جمعیت غیرنظامی در کابل و بزرگترین حمله‌ی آن در افغانستان خواهد بود که صرف چند ماه بعد از آن اتفاق می‌افتد که رییس‌جمهور افغانستان لاف زد که این کشور «گورستان» داعش خواهد بود. میکایل کوگلمن، مسئول جنوب آسیا در مرکز ویلسن، گفت که این حمله نشانه‌های داعش را با خود داشت و احتمالا توسط اعضای پیشین گروه طالبان که «به صفوف داعش پیوسته‌اند و مصمم هستند تا نفوذشان را به نمایش بگذارند» انجام شده است. هیچ مدرک و شواهدی نشر نشده است که ارتباط مستقیم مهاجمان با داعش در عراق و سوریه را نشان بدهد. بیتی دام، گزارشگر تحقیقی و کارشناس مسایل طالبان و القاعده در افغانستان، در مورد هرگونه نتیجه‌گیری‌های پیش از وقت هشدار داد. او گفت که این احتمال نیز وجود دارد که مهاجمان «گرگ‌های تنها» بوده باشند و راضی شده باشند خودشان را به‌خاطر [پرداخت] پول به خانواده‌های‌شان قربانی کرده باشند و پس از آن داعش مسئولیت حمله را برعهده گرفته باشد.
دولت اسلامی علاقمند است توانایی‌اش در افغانستان را به نمایش بگذارد و قبلا مسئولیت حملات را برعهده گرفته است، بدون این‌که ثبوتی ارائه بدهد. به‌طور مثال، بازرسان فرانسوی هنوز هیچ‌گونه ثبوت و شواهدی مبنی بر ارتباط داشتن محمد لحوایج بوهلال، مهاجم نیس در فرانسه، با دولت اسلامی نیافته‌اند. این گروه مسئولیت این حمله را نیز از طریق اعلان آن در خبرگزاری اعماق برعهده گرفت.
در افغانستان، غیرنظامیان و طالبان، به‌صورت یکسان، دولت اسلامی را یک گروه خارجی می‌دانند. کوگلمن گفت که حمله در کابل بیشتر نشانه‌ی ظرفیت بود تا قدرت. او گفت: «انجام دادن یک حمله‌ی بزرگ در پایتخت این کشور وحشتناک است، اما این لزوما مقدمه‌یی برای تصرف مناطق و دستیابی به نفوذ عمیق نیست». حکومت افغانستان، به نوبت خودش، با استفاده از دولت اسلامی ضرورت تداوم حضور امریکا [در افغانستان] را استدلال کرده است. اشرف غنی، رییس‌جمهور افغانستان، سال گذشته در سخنرانی‌یی در کانگرس ایالات متحده‌ی امریکا داعش را یک «تهدید وحشتناک» خواند. اگر بیانیه‌ی داعش را مبنای قضاوت قرار بدهیم، این گروه احتمالا قصد داشته است به تنش‌های فرقه‌یی در افغانستان دامن بزند، کشوری که باوجود اختلافات، خشونت قومی/فرقه‌یی را که دیگر کشورهای منطقه تحمل می‌کنند، تجربه نکرده است. یک حمله‌ی مشابه در سال ۲۰۱۱ که در نتیجه‌ی آن نزدیک به ۸۰ تن از شیعیان، اکثرا هزاره‌ها، در روز عاشورا کشته شدند، اقدامات تلافی‌جویانه را بر نیانگیخت. در صورتی که ایالات متحده‌ی امریکا متقاعد شود که داعش پشت حمله‌ی روز شنبه بوده است، بیتی دام در مورد گسترش حضور نظامی ایالات متحده هشدار داد. او گفت: «یک راه‌حل نظامی برای این جنبش کوچک در افغانستان، صرف ناآرامی و حمایت از شورشیان را بیشتر خواهد کرد، درست همان‌طوری که ما در ۱۵ سال گذشته شاهد آن بوده‌ایم».