یک پایگاه خبری آمریکایی نوشت: «دونالد ترامپ» رئیس جمهور منتخب آمریکا از زمان پیروزی غافلگیرکننده‌اش در هشتم نوامبر، وقت زیادی را صرف انتقاد از مطلب منتشر شده در مجله «ونیتی فر» درباره رستوران جدیدش، یا اعتراض به تئاتر همیلتون به خاطر «گستاخی» نسبت به معاون خود کرده، اما  هنوز حرفی از افغانستان نزده است.

در این میان، افغانستان در آشوب و هرج و مرج دست و پا می‌زند و بار خشونت بر دوش مردم این کشور سنگینی می‌کند.

هیل نوشت: وقتی در بیستم ژانویه باراک اوباما دولت را ترک کند، ایالات متحده با حدود ۹۸۰۰ نیرو در افغانستان، طولانی‌ترین جنگ آمریکا را به دولت ترامپ تحویل خواهد داد. حالا همه از جمله مقامات افغانستان و رهبران کشورهای منطقه منتظرند ببینند ترامپ چه خواهد کرد.

انتظار و سردرگمی مقامات افغانستان برای اعلام سیاست افغانستانی ترامپ

در حالی که افغانستان در پر مخاطره‌ترین شرایط خود از سال ۲۰۰۱ به سر می‌برد- طالبان بیش از هر زمان دیگری، از آغاز جنگ، مناطقی از افغانستان را تحت کنترل خود درآورده و ۲۰ گروه از ۹۸ سازمان تروریستی اعلام شده توسط وزارت امور خارجه آمریکا در حال حاضر در افغانستان فعال هستند- جامعه بین الملل کاری ندارد جز اینکه صبر کند و تماشاگر باشد.

صداهای امیدوارانه‌ای در دولت افغانستان شنیده می‌شود که می‌گویند ترامپ افغانستان را رها نخواهد کرد.

«حمدالله محب» سفیر افغانستان در آمریکا در سخنان خود در کنفرانس دسامبر بنیاد هریتیج اشاره کرد: «انگیزه مداخله آمریکا در افغانستان امروز به همان جدیتی است که در ۱۱ سپتامبر بود. من چیزی نشنیده‌ام که نشان دهد ترامپ آن سیاست را ادامه نخواهد داد.»

همچنین، افغان‌ها خوشبین هستند «زلمی خلیلزاد» سفیر سابق آمریکا در افغانستان، که متولد افغانستان است، در دولت ترامپ به عنوان مشاور سیاست خارجی به کار گرفته شود.

خلیلزاد یکی از منتقدان اصلی سیاست‌های آمریکا نسبت به اسلام آباد و سیاست‌های پاکستان است که ظاهرا از طالبان افغانستان به عنوان سدی در برابر منافع هند در این کشور حمایت می‌کند.

فرستاده سابق آمریکا در سخنرانی مقابل کمیته امور خارجی مجلس در ماه جولای اظهار داشت: «مقاومت طالبان را می‌توان بیش از هر چیز، به تصمیم استراتژیک سرویس‌های نظامی و اطلاعاتی پاکستان در پناه دادن به این گروه‌ها و حمایت از آنها نسبت داد.» آیا ترامپ از پاکستان پیشی خواهد خواهد گرفت؟

در ژانویه ۲۰۱۲، ترامپ نظرات خود را درباره پاکستان چنین توییت کرد: «رو راست باشیم: پاکستان دوست ما نیست. ما میلیاردها میلیارد دلار به آنها کمک کرده‌ایم و در عوض چه به دست آورده‌ایم؟ خیانت و بی‌حرمتی- و خیلی بدتر از آن. زمان آن رسیده است که سختگیر باشیم.»

بسیاری از مقامات آمریکا و افغانستان که با دیدگاه‌های خلیلزاد درباره تاثیر مهلک پاکستان در افغانستان موافق بودند، امید داشتند ترامپ موضع سختگیرانه‌ای در مقابل اسلام آباد اتخاذ کند.

با این وجود، تماس تلفنی بین رئیس‌جمهور منتخب آمریکا، اندکی پس از انتخابات و «نواز شریف» نخست وزیر پاکستان که در آن ترامپ شریف را «مردی فوق العاده» خواند و مردم پاکستان را ستود، حکایت از موضعی متفاوت در قبال این کشور داشت.

در حالی که چند ماهی است آمریکا در حالت انتظار برای دستورات جدید به سر می‌برد، روسیه و چین برای شکل دادن آینده افغانستان به نفع خود پا به میدان گذاشته‌اند.

روسیه: سیاست‌های آمریکا در افغانستان شکست خورده است

در ادامه این گزارش آمده است: اواخر سال ۲۰۱۶، مقامات روسیه، چین، و پاکستان برای گفتگو درباره  اوضاع وخیم افغانستان در مسکو دیدار کردند.

اجلاس مسکو بر موضوع همکاری با طالبان علیه داعش متمرکز بود و در بیانیه خود، خواستار اتخاذ «رویکردی منعطف برای خارج کردن برخی افغان‌ها [به ویژه رهبران طالبان] از فهرست تحریم شدگان سازمان ملل متحد» به منظور کمک به مذاکرات صلح شد.

اجلاس مسکو در جهت مداخله هر چه بیشتر روسیه در افغانستان صورت گرفت. در واقع در ماه‌های اخیر گزارشاتی از رابطه مسکو و طالبان منتشر شده است. به گفته برخی تحلیلگران، روسیه سیاست‌های آمریکا در افغانستان را شکست خورده می‌داند و اکنون قصد دارد برای گرفتن نقشی تعیین کننده‌تر وارد میدان شود.

«مایکل کوگلمن» معاون برنامه آسیا مرکز وودرو ویلسون تصدیق کرد: «شاید روسیه چندین دهه قبل از افغانستان بیرون رانده شد، اما به نظر می‌رسد امروز مشتاق است دوباره و با قدرت به صحنه بازگردد.» نگرانی اصلی مسکو تبدیل شدن افغانستان به پناهگاهی امن برای داعش در نزدیکی حوزه تحت نفوذ روسیه در آسیای مرکزی است.

سخنان پیش از انتخابات ترامپ درباره عدم ضرورت جنگ‌های آمریکا به این نگرانی دامن می‌زند که نیروهای نظامی آمریکا را به طور کل از افغانستان خارج کند؛ که در این صورت دولت افغانستان بدون شک فرو خواهد پاشید.

به گفته «توماس روتیگ» از بنیانگذاران شبکه تحلیلگران افغانستان، واشنگتن «با فاصله زیاد، بزرگترین حامی مالی نیروهای نظامی و دولت افغانستان است. بدون این حمایت‌ها نمی‌توان بقای دولت را در جایگاه فعلی تصور کرد.»

بی ثباتی در افغانستان،‌ ناامنی را به هند و پاکستان خواهد کشاند

ترامپ در سال ۲۰۱۲ در سخنانی درباره افغانستان، که در یوتیوب منتشر شد، اعلام کرد: «پول باید در کشور خودمان خرج شود، باید کشور خودمان را بازسازی کنیم.» و ادامه داد آمریکا باید از افغانستان، جایی که «میلیاردها میلیارد دلار هدر داده‌ایم» خارج شود.

اگر ترامپ به این نتیجه برسد که افغانستان در اولویت برنامه‌های آمریکا نیست، می‌تواند از دستاوردهای اندک ۱۵ سال گذشته چشم بپوشد.

این گزارش می‌افزاید: بی‌ثباتی در افغانستان صرفا معضل آمریکا یا منطقه نیست. افغان‌های گریزان از خشونت کشورشان، با افزایش ۸۳ درصدی در سال ۲۰۱۶، دومین گروه بزرگ پناهندگان به اروپا را تشکیل می‌دهند. علاوه بر این، ادامه هرج و مرج در افغانستان می‌تواند منجر به کشیده شدن ناآرامی به هند و پاکستان شود.

بیشتر تحلیلگران بر این باورند که ترامپ، در کوتاه مدت، وضعیت فعلی نیروهای آمریکا را در افغانستان برای حفظ ثبات و تسلط بر پاکستان حفظ خواهد کرد. در واقع، ترامپ استراتژی اوباما را در افغانستان ادامه خواهد داد.

در حال حاضر هدف آمریکا ایجاد نیروی امنیتی پرشمار  و برقراری ثبات در افغانستان است، اما مشکل اینجاست که با گذشت ۱۵ سال، کابل هنوز نه حکومت اداری کارآمدی دارد و نه جامعه مدنی قدرتمندی که بتواند این نیروی امنیتی را حمایت و بر آن نظارت کند.

دیگر وقت آن رسیده، و شاید خیلی هم دیر شده، که دولت ترامپ با موضوع جنگ افغانستان رو به رو شود و برنامه‌ای برای ساماندهی نیروها و خروج از این کشور تدوین کند.

توافق بین طالبان و مثلث روسیه-چین-پاکستان عقب‌گردی برای افغان‌هاست

با ورود روسیه و سایر کشورها به عرصه افغانستان، نفوذ آمریکا- در کشوری که بیش از طرح مارشال برای آن هزینه، و جان ۲۳۰۰ نفر را فدای آن کرد- رو به افول خواهد گذاشت.

در حالی که توافق سیاسی تنها راه حل جنگ افغانستان است، احتمال توافق بین طالبان و مثلث روسیه-چین-پاکستان می‌تواند به عقب‌گردی تاسف انگیز برای افغان‌ها در حوزه حقوق زنان، آموزش، بهداشت و بسیاری زمینه‌های دیگر منجر شود.

وظیفه اخلاقی آمریکاست که در افغانستان بماند و از تثبیت این دستاوردها اطمینان حاصل کند. متاسفانه مشخص نیست که رئیس جمهور منتخب، ترامپ، آیا به این امر اعتقادی دارد یا اصلا به آن اهمیتی می دهد یا خیر؟