🔺یکسال از قدرت‌گیری مجدد طالبان می‌گذرد و طی این زمان اما هیچ کشوری حکومت این گروه را به رسمیت نشناخته و قطعا در چنین اوضاعی، بحران‌ها به هیولای هفت‌سر تبدیل شده و افغان‌ها را بنام‌های مختلف می‌بلعد.

🔺فقر و گرسنگی در این کشور بیداد می‌کند و طالبان با وعده‌های دور و درازی که داده‌اند، تاکنون نتوانسته‌اند جلو موج گرسنگی را بگیرد و اقتصاد متزلزل افغانستان را به ساحل نجات برسانند. ناامنی به نوبه خود همچنان شعله‌ور است و همانند حکومت‌های پیشین، حملات انتحاری و انفجارهای مرگبار ادامه دارد. دزدان مسلح دار و ندار مردم را به یغما می‌برند و از جانب دیگر هیچ‌گونه احساس آرامشی ندارند.
طالبان تاکنون به تشکیل یک حکومت ملی و فراگیر تن نداده و به‌جای یک حکومت همه‌شمول، حکومت طالب‌شمول و پشتون شمول را انتخاب و انتصاب کرده‌اند. سایر اقوام هیچگونه نقشی در تصمیم‌گیری‌ها نداشته و انحصار همانند حکومت غنی بیداد می‌کند.

🔺دخالت‌های امریکا از سوی دیگر، آتش بحران را شعله‌ورتر می‌سازد و این عجیب نیست، زیرا فضای اینچنینی، به‌نفع امریکا است تا با استفاده از بحران‌ها و ناامنی، گروه‌های تروریستی نیابتی خودش مثل داعش را تقویت و تمویل کند تا منافع منطقه‌ای و شومش را عملی سازد.

🔺بنابر این طالبان فقط یک راه برای محبوب‌القلوب شدن و مشروعیت یافتن دارند و آنهم شکل‌دهی یک حکومت همه‌شمول است تا در قدم نخست، مشروعیت داخلی و در ثانی مشروعیت منطقه‌ای و جهانی یابند. چنانچه کشورهای منطقه از جمله ایران، روسیه و… نیز بارها تذکر داده است که تا زمان شکل‌دهی یک حکومت فراگیر و همه‌شمول، طالبان را به‌رسمیت نخواهیم شناخت که اخیراً پاکستان نیز به این مهم تاکید کرده و طالبان را به شکل‌دهی چنین حکومتی فراخوانده است.

🔺آنچه اوضاع را متشنج می‌سازد، دخالت‌های غرب است و نمی‌خواهد افغانستان امنیت و ثبات داشته باشد.

🔺طالبان در این برهه حساس باید هوشیاری به خرج داده و پایه‌های حکومت شانرا با حمایت مردم و منطقه مستحکم کنند، در غیر آن منفورالقلوب مردم شده و سایر کشورها نیز علیه شان خواهد بود. موضع غرب که مشخص است و ذاتش همانند عقرب است که در آخرین ساعات خروج از افغانستان، نیشش را زد و در حمله طیاره بی‌سرنشینش، جان ۱۰ تن به‌شمول ۷ کودک را گرفت.