«داوود مرادیان» رئیس موسسه مطالعات استراتژیک افغانستان در نخستین همایش گفتگوی فرهنگی ایران و افغانستان در دانشگاه علامه گفت: حوزه کار موسسه مطالعات استراتژیک افغانستان، کار بر روی جنگ، صلح و اتفاقات سیاسی منطقه است.

مرادیان تصریح کرد: امروز اگر تنش‌های سیاسی در منطقه و افغانستان را واکاوی کنیم به خوبی در می‌یابیم که فرهنگ می‌تواند نقش تعیین کننده‌ای در پایان دادن به این منازعات داشته باشد. به این صورت که تنش‌ها با هویت‌های افراد در ارتباط است و این فرهنگ است که می‌تواند هویت افراد را شکل دهد.

وی افزود: علاوه بر پیوند شاعران و نویسندگان با فرهنگ، مسائل روز نیز با فرهنگ پیوند خورده است و با توجه به اهمیت بالای فرهنگ، موسسه مطالعات استراتژیک افغانستان تصمیم گرفت که در چنین میدانی پا بگذارد.

مرادیان با اشاره به نقش تنش‌های فرهنگی ما بین افغانستان و پاکستان گفت: فرهنگ می‌تواند عاملی برای گسترش روابط در مسائل سیاسی باشد که با کار بر روی این موضوع می‌توان در مسائل سیاسی به دولت‌ها کمک کرد.

رئیس موسسه مطالعات استراتژیک افغانستان اضافه کرد: امروزه تمام کشورها با نقشه خود به ایران و افغانستان نگاه می‌کنند. داعش، ایران و افغانستان را بخشی از ولایت خراسان خود، چین بخشی از راه ابریشم و آمریکا نیز بخشی از طرح خاورمیانه بزرگ می‌داند.

وی ادامه داد: همه برای سرزمین ما طرح و نقشه دارند اما ما چه تعریفی برای خود داریم و نقشه ما کدام است؟ من امیدوار هستم با این سلسه همایش‌ها جایگاه خود را مشخص کنیم.

 مرادیان گفت: برای اجرایی شدن این نقشه سه مولفه وحود دارد. اولین مولفه زبان فارسی است که می‌تواند بستری برای همکاری‌ها باشد و از دیرباز زبان محبت، سیاست و همکاری بین دو کشور و ملت بوده و امید است که از این ظرفیت‌های زبانی استفاده شود.

وی نوروز را به عنوان دومین مولفه خواند و ادامه داد: نوروز جایگاهی مشترک در این ۲ ملت داشته و می‌تواند علاوه بر جشن، مولفه‌ای برای همگرایی شود. علاوه بر

این دو مولفه دموکراسی که در نظام مردم سالار دینی هر دو کشور وجود دارد نیز به اجرای این نقشه کمک خواهد کرد.

مرادیان در پایان خاطرنشان کرد: یکی از امتیازات ایران، رهبر این کشور است که شناخت خوبی نسبت به افغانستان دارند. در دیدارهایی که به همراه مسئولان کشورمان با ایشان داشته‌ایم، متوجه شدیم که علی رغم مشغله‌های فراوانی که دارند در مورد شعر، داستان و ادبیات در افغانستان به حدی شناخت دارند که گاهی مردم کشورمان نیز این شناخت را ندارند.