«نورالدین‌ عبدالرحمن جامی» در زمره بزرگترین شاعران و سخن سرایان قرن نهم هجری متولد سال ۸۱۷ هجری در تربت جام است.

نام وی عبدالرحمن و لقبش نور‌الدین، است. بیشتر عمرش را در شهر هرات سپری کرد و در سن ۸۱ سالگی در شهر هرات درگذشت. جامی در شعر و نثر فارسی از جمله بزرگترین ادیب زبان فارسی محسوب می شود.

امروز۲۳ شعبان سالروز تولد این شاعر فارسی‌گو نامگذاری شده است، به همین منظور گفتگوی با «فاطمه فاطمی» کارشناس زبان و ادبیات فارسی ترتیب دادیم.

فاطمه فاطمی فارغ التحصیل مقطع دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران و عضو سابق لویه جرگه افغانستان است.

وی در گفتگو با خبرنگار ما در رابطه با این شاعر فارسی زبان گفت: جامی از آخرین شعرای سبک عراقی و پیرو مولوی و سعدی و نظامی است و به همین سبب علاقمندان به سبک عراقی، وی را خاتم الشعرا می‌نامند.

فاطمی تصریح کرد: نزدیک کردن حوزه‌های فرهنگی ادبی به یکدیگر از مشخصات بسیار بارز این شخصیت ادبی تاثیرگذار در زبان فارسی است.

این کارشناس زبان و ادبیات فارسی بیان کرد: در تاریخ ادبیات فارسی کمتر شاعری را سراغ داریم که در متحد کردن کشورها و نزدیک کردن آنها به یکدیگر و جمع کردن آنها به دورهم در حوزه‌های فرهنگی حضرت جامی نقش بارزی را ایفا کرده است.

وی خاطرنشان کرد: جامی در زمره کسانی بود که ۲ ملت ایران و افغانستان را ملت یگانه می‌پنداشت، دو ملتی که دارای میراث فرهنگی فرهنگی مشترک با یادگار چند هزار ساله نیاکان مشترک هستند.

فاطمی گفت: ویژگی‌‌های شخصیتی جامی را می توان از روی آثارش استخراج کرد یکی از مشخصه‌های جامی این بوده که وی به عنوان یک معلم اخلاق در زمان خودش سرآمد بود.