♦️نشست دو روزه امنیتی در باره افغانستان که در تاجیکستان برگزار شد، یک مسئله بسیار مهم را برجسته کرد. این که افغانستان بدون داشتن یک ساختار سیاسی فراگیر و همه شمول، زخم ناسور منطقه خواهد ماند و ثبات سیاسی در این کشور جنگ زده شکل نخواهد گرفت.

♦️در این نشست امنیتی دست کم کشورهای ایران و هند بر ایجاد دولت فراگیر تاکید کرده و خواستار عقب نشینی طالبان از مواضع رادیکال شان در مواجهه با حقوق زنان، پیروان مذاهب مختلف و مسایل آموزش و کار شدند
.
♦️حکومت طالبان یک حکومت یک دست قومی و انحصارگر است و شکی نیست که چنین حکومتی نمی‌تواند بانی ایجاد ثبات سیاسی و امنیت سراسری در کشوری مثل افغانستان شود؛ جایی که در صد سال اخیر همواره از بی ثباتی و ناامنی رنج برده و کل منطقه را نیز درگیر کرده است.

♦️افغانستان کشوری است که به کمک کشورهای منطقه و جهان نیاز دارد و برای رسیدن به ثبات سیاسی باید از سوی همسایگان و جامعه جهانی مساعدت شود.

♦️از این جهت، نشست امنیتی تاجیکستان موضوعی را مورد مداقه قرار داد که باید روی آن توافق همه جانبه صورت بگیرد و کشورهای همسایه و منطقه در یک راستا گام بردارند.

♦️هرچند ایراد این موضع از جانب ایران و هند فرصت طلایی برای مردم افغانستان است، اما دو عامل نگران کننده در برابر آن واقع می‌شود که باید یا برداشته شود و یا با آن چنان برخورد گردد که مانع از رسیدن به ثبات سیاسی و امنیت پایدار نشود و برای منطقه نیز فرصت این میسر گردد که در تعاملات اقتصادی را شکل بدهد.

♦️عامل نخست گروه طالبان است که تاکنون از مواضع رادیکال و تند خود در برابر زنان، اقوام مختلف، پیروان مذاهب گوناگون و حکومت داری کوتاه نیامده و بر طبل هژمونی خود می‌کوبد. این گروه حکومت را یک دست قومی ساخته و توقع دارد که اقوام دیگر و پیروان مذاهب مختلف از آن اطاعت همه جانبه کرده و ثبات مورد ظر طالبان را بپذیرد.

♦️عامل دوم پاکستان است. این کشور همواره در راه ثبات و امنیت افغانستان سنگ اندازی کرده و همین اکنون نیز برنامه‌های شیطانی برای ما ریخته است که اگر در چنگ آن گرفتار شویم، برای دهه‌های دیگر در جنگ و بحران فرو خواهیم رفت.

♦️بایسته است که منطقه و جهان روی این دو عامل فشار حد اکثری بیاورند تا زمینه برای رسیدن به ثبات سیاسی، امنیت سراسری، سرکوب تروریزم داعشی و ایجاد ساختار سیاسی فراگیر مساعد شود.