به نظر نیویورک تایمز، حکمتیار در طی چندین دهه نا امنی در افغانستان، چندین بار اتحاد بسته و اتحاد شکسته شده است. نیویورک تایمز قید کرده است که حکمتیار از جنگجویان مورد توجه سی آی اس علیه اتحاد شوروی بود؛ جنگ سالاری که کابل را لگد مال کرد، نخست وزیری که به ستایش شبکه القاعده پرداخت؛ هم با طالبان از در دوستی پیش آمده و هم با طالبان دشمنی ورزید؛ وی بی شرمانه از عملیات انتحاری علیه نیروهای امریکای پشتیبانی خود را اعلام کرده است.
نیویورک تایمز می‌گوید که معامله دکتر غنی با گلبدین صلحی به میان نیاورده و او همچنان درمیان نیروهای عمده فردی غیرقابل اعتماد و منفور شناخته می‌‌شود. به گفته روزنامه، حکمتیار در نتیجه مصالحه با حکومت به عنوان یک نیروی قابل توجه به حساب نیامده اما وی اصرار دارد که می تواند در سامان دهی یک جور آمد سری با طالبان نقش حیاتی داشته باشد. او درمصاحبه ای مدعی شده که وی به عنوان یک میانجی با مولوی هیبت‌الله آخوند زاده رهبر طالبان رابطه برقرار کرده است.
حکمتیار روند آشتی با طالبان را پیش برده که براساس آن می‌شود در برخی جاها مناطقی را به عنوان نواحی خودگردان یا ولایات به طور رسمی به آنان واگذار شود. گلبدین مناطق خود مختار را «نواحی امن» لقب داده که بخشی از قلمرو افغانستان باقی می مانند که درعوض، نیروهای نظامی از آن مناطق خارج می شوند.
گلبدین گفته است که اقدامی بسیار مؤثر بوده و مستر غنی هم از این نظریه حمایت کرده است. اما دپلومات و تحلیگران امور نظامی بدین باورند که در حال حاضر در سطح خشونت‌ها کاهش آشکاری به چشم نمی‌خورد و در رابطه به مصالحۀ گسترده‌تر کدام چشم‌اندازی وجود ندارد.