طالبان خطاب به بارنت روبین گفته اند که اگر ایالات متحده (مانند افغانستان) با حملات هوایی، زمینی و تلفات غیر نظامیان امریکایی مواجه می‌بود، بدون شک دیدگاه شما متفاوت تر از امروز می‌بود.

بارنیت روبین؛ دیپلمات پیشین امریکایی به طالبان نوشته بود:”نشان دهید که تعهد شما به مذاکرات و استقلال، واقعی است.”

آقای روبین در آن نامه تاکید کرده بود که درخواست طالبان از امریکا برای ختم جنگ در افغانستان زمانی بیشتر “متقاعد کننده” می‌بود که آن گروه خود جنگ را متوقف می کرد.

اما گروه طالبان در نامه‌ای عنوانی آقای روبین، افغانستان را «اشغال شده» خوانده و گفته اند:”پیشنهاد شما مبنی بر مذاکرات با حکومت کابل و مشروع دانستن آن، همان راهکار امریکا برای پیروزی در جنگ است.”

کنفرانس صلح کابل، توطئه است

در این نامه، طالبان درخواست صلح کنفرانس کابل و سایر تلاش ها را “یک توطئه” و به گونه غیر مستقیم “غیرمنطقی” خوانده و نوشته اند که هدف از این تلاش ها “تسلیمی” آن گروه می‌باشد.

اشرف غنی؛ رییس جمهور برای نخستین بار در دومین نشست روند کابل گفت که حکومت تحت رهبری وی حاضر است “بدون پیش شرط” با طالبان مذاکره کند، قانون اساسی را تعدیل نماید و طالبان را به عنوان یک حزب سیاسی به رسمیت بشناسد.

این گروه در نامه خود، ادامه جنگ و تلفات اکثر غیر نظامیان را ناشی از حملات هوایی و عملیات زمینی نیروهای امریکایی عنوان کرده است.

بارنت روبین در نامه خود به طالبان تأکید کرده بود که حکومت افغانستان – حتی اگر مفسد و منقسم هم باشد، نه تنها از جانب واشنگتن؛ بلکه تمام کشورهای جهان به رسمیت شناخته شده و “مذاکرات شما با واشنگتن نمی‌تواند جایگزین مذاکرات طالبان با حکومت و میلیون ها مردم افغانستان شود که از حملات شما و برگشت تان هراس دارند.”

اما طالبان در این نامه، جنگ خود را پس از حضور نظامی امریکا و کشورهای غربی در افغانستان در ۲۰۰۱، با مقاومت افغان‌ها در برابر نیرو های شوروی سابق مقایسه کرده و نوشته اند که حکومت وقت کابل نیز از جانب جامعه جهانی و ملل متحد به رسمیت شناخته می‌شد و مردم علیه آن ایستادگی کردند.

در این نامه، هدف اصلی جنگ امریکا در افغانستان، دسترسی امریکا به معادن کشور عنوان شده نه مبارزه با تروریزم.

طالبان در این نامه نوشته اند که خواهان “مذاکره با ایالات متحده نبوده و نه دست از مقاومت بر می‌دارند و نه [از ادامه جنگ] خسته می‌شوند.”