فائو یا سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد اخیراً گفته است که نزدیک به ۱۹ میلیون تن در افغانستان قادر به تامین غذای روزانه شان نیستند. این سازمان هشدار داده که تا پایان سال جاری میلادی احتمالاً آمار افرادی که نمی‌توانند غذای یومیه خود را تهیه کنند، به ۲۲ میلیون تن افزایش می‌یابد.

♦️اگر نفوس افغانستان را به صورت میانگین ۳۵ میلیون تن تخمین بزنیم، رقم ۱۹ تا ۲۲ میلیون تن چیزی حدود ۷۰ درصد باشندگان این سرزمین را نشان می‌دهد که به برکت دو دهه اشغالگری امریکا و بحران کنونی سیاسی و اقتصادی که میراث آن اشغال شوم است، نمی‌توانند شکم خود را سیر کنند. این میراث خطرناک و کشنده ناشی از جنگی است که امریکا در این کشور راه انداخت و دو دهه فرصت‌های صلح و ترمیم اقتصاد و ملت سازی و دولت سازی را در کشورمان گرفت و هنوز ما در نقطه صفری قرار داریم.

♦️برایند دو دهه اشغال امریکا نشان می‌دهد که این کشور برای افغانستان هیچ کاری انجام نداده و تمام پروژه‌های به اصطلاح بازسازی و نو سازی آبکی بوده و با رفتن خود شان نابوده شده است.

♦️اکنون افغانستان یک برهوت پس از اشغال است و مردمانی که از گرسنگی مزمن مبدل به زامبی‌های گرسنه شده‌اند.

♦️اما از سوی دیگر، موضوع اشغال و تباهی و فرار امریکا که گذشت. اکنون اما مهمتر از همه بحران اقتصادی و حالت فاجعه جامعه افغانستان است که باید مد نظر قرار بگیرد و مدیریت شود. زنگ خطر فاجعه به صدا در آمده و هر آن ممکن است منفجر شود؛ زیرا از ملتی گرسنه، پا برهنه و رها شده در یک برهوت که از سوی خارجی‌های اشغالگر به وجود آمده و خود نیز نقشی در آن ندارند هر امری ممکن سر بزند.

♦️ این ملت خود مبدل به بمب ساعتی شده که خطر انفجار آن وجود دارد و اگر منفجر شود، هیچ کس در امان نخواهد ماند.

♦️به ویژه کشورهایی که در دو دهه گذشته خاک مان را اشغال کردند و ملت ما را به این حال و روز سیاه انداختند.

♦️اکنون وظیفه اخلاقی کشورهای عامل بحران کنونی است(اگر اخلاقی داشته باشند) که نگذارند گند کار از این بیشتر بلند شود و یک ملت قربانی سیاست‌های اشغالگرانه و تروریستی آنان بشود.

♦️ملت افغانستان نه در آستانه فاجعه که همین اکنون در مرکز فاجعه ایستاده است. حتا می‌توان گفت که خود این ملت مبدل به فاجعه شده است.

♦️فاجعه‌ای بشری که اگر توجه نشود، بزرگترین لکه سیاه بر چهره بشریت خواهد شد.

♦️وقتی ۷۰ درصد یک ملت نمی‌تواند غذای یومیه خود را تهیه کند، ننگی است بر جبین بشریت و آنانی که مدعی حقوق بشر، رفاه همگانی، دموکراسی و آزادی خواهی هستند.

♦️ننگی که تا ابد همانند لکه‌ای سیاه بر پیشانی شان حک خواهد شد و زدودن آن نیز ناممکن است.