♦️شاه‌ محمود قریشی وزیر امور خارجه پاکستان به گونه روز پنجشنبه در حالی همراه جنرال فیض حمید رییس پیشین اداره استخبارات نظامی کشورش وارد کابل شد که سرمست از باده پیروزی در افغانستان، نمی‌توانست خنده خود را کنترول کند. حرکات و خنده‌ها و وجنات قریشی خوشحالی درونی او را لو می‌داد و بیان می‌کرد که سیاسیون پاکستانی از اوضاع افغانستان به کلی راضی هستند.

♦️پاکستان همواره افغانستان را بی‌ثبات، در حال جنگ، فقیر و البته مهم تر از همه دست نشانده خود می‌خواهد و ظاهراً با فروپاشی نظام در افغانستان، اسلام‌آباد به این خواسته خود رسیده که مقاماتش اینگونه نمی‌توانند خوشحالی خود را پنهان بکنند.
مقامات پاکستانی افغانستان را میدان جنگ نیابتی خود علیه هند می‌دانند و سیاست عمق استراتژیک را در این کشور دنبال می‌کنند.

♦️ اسلام‌آباد با فروپاشی نظام افغانستان که رابطه خوبی با هند داشت، اکنون میدان را به سود خویش و به زیان رقیب سنتی خود خالی دیده و با مانور دادن در کابل و ابراز خوشحالی کذایی، در ارسال این پیام به دهلی نو هستند که بار دیگر آن را در جنگ نیابتی شکست داده و از منطقه بیرون رانده‌اند.

♦️اما بعد دیگر جنگ نیابتی پاکستان و پیروزش‌اش علیه هند، فاجعه‌ای است که در افغانستان به بار آورده و مردم افغانستان را به خاک و خون کشانده است. دو دهه جنگ به هدف راندن هند از منطقه که پاکستان به پیش برد، اینک اقتصاد افغانستان نابود شده، امنیت آن با گذشت هر روز بدتر از روز پیش می‌شود، حاکمیت مشروع ندارد، پرچم و هویت آن زیر سوال رفته، اقتدار سیاسی با خلا مواجه شده و هیچ کشور جهان نیز کشوری را به نام افغانستان به رسمیت نمی‌شناسد

♦️. در حالی که زمستان سختی در پیش است، مردم گرسنه هستند و احتمالاً یک فاجعه عظیم بشری در زمستان پیش رو مردم را خواهد بلعید و این هم به یمن دخالت و دست درازی و شیطنت پاکستان با دو دهه جنگ نیابتی اتفاق افتاده است.

♦️اما سریال مداخله و شیطنت پاکستان با فروپاشی افغانستان خاتمه نیافته و وارد فاز جدیدی شده است. این کشور می‌خواهد استقلال سیاست خارجی افغانستان را سلب کرده و حکومتی دست نشانده در کابل ایجاد کند که با اشاره پاکستان بازی کرده و هرگز اجازه نداشته باشد که با دهلی نو و دیگر کشورهای منطقه و همسایه رابطه خارج از صلاحدید پاکستان ایجاد کند. این سیاست اما باید از جانب حاکمان جدید افغانستان به خوبی مطالعه شده و اجازه داده نشود که اسلام‌آباد یک ملت را با بازی‌های شیطانی به سوی بدبختی و فاجعه و بحران ببرد.