«گلبدین حکمتیار»، رهبر حزب اسلامی پس از حدود ۲۲ سال زندگی در خفی و ۱۶ سال مقاومت مسلحانه در برابر دولت افغانستان، براساس توافق صلحی که سال گذشته میان این حزب و دولت افغانستان امضا شد، بلآخره پنج‌شنبه ۱۴ ثور به کابل برگشت و از سوی دولت در ارگ استقبال شد.

در مراسم پذیرایی از حکمتیار صدها تن از مقام‌ها بلندپایه‌ی دولتی، رهبران جهادی و سیاسیون کشور حضو داشتند.

در این مراسم محمد اشرف غنی، حامد کرزی، استاد سیاف، کریم خلیلی، یونس قانونی،عبدالله عبدالله،عبدالرئوف ابراهیمی و گلبدین حکمتیار سخنرانی کردند.

در این مراسم اشرف غنی با خوش امد گویی به حکمتیار ابراز امیدواری کرد که گفتگوها به صلح بیانجامد در این مراسم کرزی طالبان را برادران خود اما عبدالله آنها را برادران حکمتیار خواند.

مطبوعات و خبرگزاری‌های افغانستان در یادداشت ها و گزارش‌های خود نسبت به مراسم استقبال از حکمتیار و سخنرانی مقامات سیاسی افغانستان واکنش‌های متفاوتی داشته‌اند.

روزنامه «ماندگار» در یادداشتی با عنوان «کی ها از حکمتیار چه می‌خواهند؟» نوشت: آمدن حکمتیار با این‌همه دبدبه و کبکبه و مصرف ملیون‌ها دلار، فقط برای این‌که صلح در افغانستان حاکم شود، نیست؛ زیرا برای داخلی‌ها و خارجی‌ها قابل درک است که با آمدنِ آقای حکمتیار هیچ‌کسی اسلحه‌اش را به زمین نمی‌گذارد و جنگ به شدتِ تمام همچنان ادامه خواهد یافت.

بنابراین حکمتیار دقیقاً چه برنامه‌‌ای خواهد داشت و مردم باید منتظر کدام حوادثِ تازه باشند؟ زیرا سخنانِ آقای حکمتیار که نشان از یکه‌تازی در میدانِ سیاست و حذفِ دیگران و توجه به سیاستِ قومی داشت، آینده وحشت‌ناکی را به تصویر کشید؛ آینده‌ای که شاید از امروز آغاز شده باشد!(جزئیات بیشتر)

همچنین این روزنامه در یادداشت دیگری با عنوان «حکمتیار در زیرِ آسمانِ کابل» نوشت: حکمتیار در ۱۵ سال گذشته شاهد بود که طالبان حتی از او نام هم نمی‌بردند، چه برسد که به بودنش در کنار خود و یا در جنگی که با آن‌ها شریک بود، به او و کارنامه‌اش افتخار کنند.

مراسم ارگ که به استقبال آقای حکمتیار تدارک دیده شده بود، نشان داد که او راه درازی برای جا افتادن در نظام فعلی در پیش دارد. سخنان حکمتیار هیچ تازگی‌ در خود نداشتند. او از نظام پارلمانی انتقاد کرد و نظام متمرکز را برای کشور مناسب دانست.

این حرفِ تازه‌یی نیست که از دهان آقای حکمتیار بیرون می‌شود. تمامیت‌خواهانِ دیگری پیش از او از چنین نظامی حمایت کرده‌اند. نمونه واضح آن، حامد کرزی رئیس جمهوری پیشین افغانستان و هم‌قطارانِ اوست که همچنان بر طبل نظام ریاستی می‌کوبند. آقای غنی نیز به نحو دیگر در خط آقای حکمتیار از چنین نظامی حمایت می‌کند.

همین که او تا به حال یکی از اساسی‌ترین مفاد توافق‌نامه سیاسی مبنی بر دایر شدن جرگه بزرگِ تعدیل قانون اساسی را پشت گوش انداخته، از همین دیدگاهِ وی ناشی می‌شود.(جزئیات بیشتر)

این روزنامه در یادداشت دیگری با عنوان «حکمتیار؛ مردی مملو از تناقض» نوشت: آقای حکمتیار تا همین چند سال پیش، موجودیت نام خود و حزبش را در فهرست سیاه سازمان ملل، افتخار سیاسی و مبارزاتی‌اش قلمداد می‌کرد و فریاد می‌زد که اگر خلاف این بود، او تعجب می‌کرد.

اما حالا از این‌که نامش از فهرست سیاه سازمان ملل بیرون شده است، چنان به خود می‌بالد که یک‌شبه در خط دفاع از دموکراسی و ارزش‌های مدرن قرار گرفته است. این‌جا است که باید دچار تردید شویم و از خود بپرسیم که حرف‌های کدامِ حکمتیار از تمایلات اساسی او آیینه‌داری می‌کنند؟

حکمتیاری که خود را دشمن غرب و امریکا می‌دانست و یا حکمتیاری که در موجودیت نیروهای امریکایی در افغانستان، از بیرون شدن نامش از فهرست سیاه سازمان ملل ابراز خوشی می‌کند؟(جزئیات بیشتر)

روزنامه «۸ صبح» در یادداشتی با عنوان «مارش افراد مسلح در پایتخت» نوشت: دولت دیروز هم با بی‌کفایتی تمام عمل کرد و اجازه داد که تفنگ‌داران هوادار تنظیم حکمتیار به شهر بریزند و وحشت ایجاد کنند.

وزارت کشور و دیگر ارگان امنیتی نباید اجازه می‌دادند که تفنگ‌داران غیرمسوول به شهر بریزند. بی‌کفایتی دیروز حکومت، به گروه‌ها و دسته‌های دیگر هم دل و جرات می‌دهد که دست به اوباش‌گری و خودسری بزنند.

شاید یک عده از قوم‌گرایان درون دولت به مارش افراد مسلح حکمتیار به کابل، به‌به و چه‌چه گفته باشند. این آقایان شاید تصور می‌کنند که حکمتیار با این رفتارش، به رقیبان سیاسی‌اش قدرت نمایی کرد.

این آقایان باید بدانند که خودسری به سود هیچ کسی نیست و برای هیچ جامعه‌ای خوشبختی نمی‌آورد.هیچ بدمعاشرت، قانون‌شکن و خودسر هم‌تبار نیست. (جزئیات بیشتر)

این روزنامه در یادداشتی با عنوان «حکمتیار و تغییر ساختاری حکومت وحدت ملی» به قلم «یاسین رسولی» نوشت: به نظر می‌رسد که جناح اشرف غنی- اتمر مشتاقانه پذیرای حکمتیار به عنوان ضلع سوم مثلث قدرت خود هستند.

پیشنهاد حکمتیار مبنی بر گذشتن یکی از جناح‌های حکومت وحدت ملی به مذاق جناح غنی – اتمر خوش‌آیند است، گرچه مکانیسم عملی‌شدن آن پیچیده است. برگزاری لویه‌جرگه و تغییر نظام سیاسی در قانون اساسی و یا برگزاری انتخابات زودرس ریاست جمهوری راه‌حل‌هایی محتمل هستند.(جزئیات بیشتر)

روزنامه «افغانستان ما» در یادداشتی با عنوان «سه پیام از محفل ارگ» به قلم «محمد هدایت» نوشت: سه پیامی که از سه آدرس در محفل استقبال از رهبر حزب اسلامی برای افکار عامه ارسال شدند، یک بار دیگر باعث شد که شکاف های سیاسی در افغانستان خود را علنی کنند.

اگر کمی خوش بینانه تر قضاوت کنیم می توانیم بگوییم که این سه پیام یک بار دیگر سرنوشت جناح بندی های آینده را تا حدودی روشن کردند. هم چنین سیگنال هایمتفاوت از محفلی که به خاطر استقبال از صلح برگزار شده است، نشان می دهد که وضعیت سیاسی در کشور تا چه اندازه شکننده است.(جزئیات بیشتر)

روزنامه «اطلاعات روز» در گزارشی با عنوان «مقامات دولت و رهبران جهادی در مراسم استقبال از حکمتیار چه گفتند؟» نوشت: استقبال از او در سایه‌ بیم و امیدهای سیاسی در کابل برگزار شد.

در حالی‌که شماری از شهروندان و فعالان سیاسی نگران حضور او در کابل‌اند، شماری دیگر به‌خصوص در حکومت و حامیان آقای حکمتیار چشم بر وضعیتی دوخته‌اند که پس از حضور حکمتیار در مناسبات سیاسی، رقم خواهد خورد.

مقام‌ها و رهبران جهادی که برخی‌های‌شان در سال‌های دهه‌ هفتاد با حکمتیار درگیری‌هایی داشتند، از پیوستن او به روند صلح استقبال کردند و رسیدن او را به کابل خوش‌آمدید گفتند.

محمد اشرف غنی ضمن خوش‌آمد گویی به گلبدین حکمتبار گفت که دولت و حزب اسلامی نشان دادند که برای صلح اراده‌ لازم را دارند.

این روزنامه در یادداشتی با عنوان «حرف‌ها و خواست‌های حکمتیار پس از دو دهه مخالفت و زندگی پنهانی» نوشت: دولت افغانستان آزادی بیان و رشد رسانه‌ها را بزرگترین دست‎آورد ۱۶سال گذشته می‌داند و تأکید دارد که این دست‌آورد قابل معامله نیست و مصونیت آن در هر تفاهم‌نامه‌یی در نظر گرفته شده است.

منتقدان این اظهارات آقای حکمتیار می‌گویند که او باید خود را با شرایط امروزی افغانستان وفق دهد و ارزش‌های جدید را بپذیرد.

از سوی دیگر حکمتیار در مورد زنان نیز اظهاراتی داشته است. در ننگرهار گفت متأسف است که زنان در این نشست حضور ندارد. در استادیوم غازی گفت زنان نگران نباشند و حقوق آن‌ها در پایه‌های دین مقدس اسلام محفوظ است.(جزئیات بیشتر)

این روزنامه در یادداشت دیگری با عنوان «خط و نشان‌های جدید حکمتیار» نوشت: هرچند حکمتیار گفته است که دولت و نظام بر اساس خواست مردم و خواست تمام طرف‌ها ساخته خواهد شد، اما به نظر می‌رسد تاکید او به وجود نظام متمرکز قدرتمند و حمله‌ او به ساختار موجود دولت وحدت ملی که بر مبنای تقسیم قدرت میان جناح‌های مختلف به‌وجود آمده است، بخشی از طرح‌ها و یا دست‌کم مطالبات او برای آینده‌ی نظام سیاسی در افغانستان خواهد بود.

این اولین‌بار نیست که حکمتیار بر وجود نظام سیاسی متمرکز قدرتمند در افغانستان تاکید می‌کند، او پیش از این نیز بارها براین اصل تاکید کرده بود و حتی قبل از تشکیل نظام جدید با بخش عمده‌ جریان‌های سیاسی دیگر بر سر این امر جنگید.(جزئیات بیشتر)

خبرگزاری آوا در یادداشتی با عنوان «افغانستان؛ عرصه جنگ و صلح برادران» نوشت: اگر طالبان برادران کرزی و حکمتیار هستند، چرا امروز کرزی و حکمتیار در صلح و سازش با دولت افغانستان اند، در حالی که در آنسو «برادران» شان بر علیه همین دولت و مردم، سلاح برگرفته و همه روزه حمام خون به راه می اندازند؟

افغانستان تا چه زمانی باید عرصه جنگ و صلح «برادران» باشد؛ برادران نابرادری که یکی در جبهه جنگ است و دیگری در جبهه صلح و در این میان، این مردم بی دفاع افغانستان هستند که سنگدلانه و ستمکارانه قربانی جنایت های مهیب و پایان ناپذیر این برادران خون آشام می شوند؟(جزئیات بیشتر)

«شبکه اطلاع رسانی افغانستان» در یادداشتی با عنوان «حکمتیار در پی تقویت قدرت اشرف غنی است» به قلم «هارون معترف» نوشت: حکتمیار درحالیکه خودش به امضا و تلاش‌های مسوولین ارگ و سپیدار پایش به کابل کشیده شده، حالا او دوباره علیه کسانی شعار می دهد که در آوردن اش نقش ایفا کردند.

باور ما این است قرار گرفتن حکمتیار در برابر «سپیدار» ریشه در تبعیض و عصبیت های قومی او دارد چون ریاست اجرایی عمدتا محصول رای اقوام غیر پشتون است و یکی از طرف‌هایی است که به حکومت وحدت ملی مشروعیت بخشیده است. حکمتیار به همین منظور خواستار لغو آن شده تا قدرت قومی در دست غنی بیشتر متمرکز شود.(جزئیات بیشتر)

این خبرگزاری در یادداشتی با عنوان «با حضور حکمتیار حلقه متحدان آمریکا تکمیل شد» به قلم «محمد اکرام اندیشمند» نوشت: حضور حکمتیار حلقه حضور تمام تنظیم های جهادی و رهبران آنها را که از متحدین امریکا در دوران جنگ سرد علیه شوروی بودند، در یک دولتی که با حمایت مالی و نظامی امریکا مجال حیات و بقا می یابد، تکمیل کرد اما سوال این است که آیا امریکایی ها به امیر حزب اسلامی که موضع خود را از جنگ علیه دولت مورد حمایت امریکا به همکاری و همراهی با این دولت تغییر داد، تفهیم خواهند کرد تا به این موضع خود پایبند باقی بماند؟(جزئیات بیشتر)