شهرداری کابل می‌گوید برای بهبود وضعیت ترافیک و کاهش آلودگی هوا، به‌طول ۷۰ کیلومتر خطوط ویژه‌ی بایسکل را در کنار جاده‌های شهر کابل ایجاد می‌کند.
استفاده از بایسکل به‌عنوان راهکاری برای کاهش معضل ترافیک و پیامدهای آن به‌ویژه آلودگی هوا، نیازمند وجود امکانات و شرایط مناسب از جمله ایجاد مسیرهای مخصوص بایسکل‌سواری است.
گسترش رو افزون شهرنشینی، جمعیت شهری و به تبع آن گسترش عبور و مرور و رفت‌وآمدها مشکلات بسیاری را در سیستم حمل‌ونقل ایجاد کرده است.
شهرداری کابل می‌گوید که طرح ساخت خطوط ویژه‌ی بایسکل به‌منظور جلوگیری از سنگینی ترافیک در سطح شهر، پیش‌گیری از افزایش آلودگی محیط زیست و استفاده‌ی آسان مردم از وسایل نقلیه را روی دست گرفته است.
جلیل سلطانی، سخن‌گوی شهرداری کابل به روزنامه‌ی اطلاعات روز گفت که یکی از برنامه‌هایی که با اجرا و عملی شدن آن می‌توان حداقل سیستم حمل‌ونقل و عبورومرور شهری را سروسامان داد، ساخت خطوط ویژه‌ی بایسکل است.
او افزود که شهرداری کابل روی ماسترپلان این طرح با جدیت کار می‌کند.
آقای سلطانی تأکید کرد که کار ساخت خطوط ویژه‌ی بایسکل عملا آغاز شده است.
ساخت خطوط ویژه‌ی بایسکل همزمان با ساخت جاده‌های شهری از سوی شهرداری آغاز شده است و به گفته‌ی آقای سلطانی در نقشه‌‌ی ساخت جاده‌های دورن‌شهری خطوط ویژه‌ی بایسکل نیز در نظر گرفته شده است.
سخن‌گوی شهرداری گفت که خطوط ویژه‌ی بایسکل همزمان با جاده‌هایی که در شهر کابل ساخته می‌شود، تکمیل می‌گردد.
به گفته‌ی وی، شهرداری کابل برای ساخت این خط ویژه‌ی بایسکل بودجه‌ی مشخصی در نظر نگرفته و این خط از بودجه‌ی جاده‌‌سازی این اداره ساخته می‌شود.
سلطانی گفت که بودجه‌ی ساخت جاده‌ها در شهر کابل از سوی شهرداری و بانک جهانی تمویل می‌شود.
فواید استفاده از بایسکل در شهر
مهمترین مزایای استفاده از بایسکل به گفته‌ی شهرداری کابل، بهبود وضعیت ترافیک و کاهش آلودگی محیط زیست است.
آقای سلطانی گفت که در سفرهای کوتاه شهری، سرعت جابه‌جایی با بایسکل معمولا از سرعت جابه‌جایی با موترهای شهری مثل ملی‌بس و مینی‌بوس،کمتر نیست و در اوقات شلوغ این سرعت برای بایسکل عملا بیشتر است.
او تأکید کرد که بایسکل جای بسیار کمتری نسبت به دیگر وسایط نقلیه برای پارکینگ نیاز دارد و هزینه‌ی احداث راه و پارکینگ برای آن نیز کمتر است.
فقدان فضای امن و نبود خط ویژه برای استفاده از بایسکل در شهر کابل، برای بسیاری از باسیکل‌سواران به‌ویژه برای خانم‌های بایسکل‌سوار دشواری‌هایی را به‌میان آورده است.
لطیفه نوروزی، یکی از بایسکل‌سواران می‌گوید که به‌دلیل نبود فضای امن، بیشتر اوقات از بایسکل استفاده کرده نمی‌تواند.
او گفت که بیشتر اوقات موترها برای بایسکل‌سواران فرصت نمی‌دهند و هنگامی که آنان در جاده با بایسکل رکاب می‌زنند، ترس این را دارند که مبادا با کدام موتری تصادف کنند.
خانم نوروزی افزود: «بعضی وقت‌ها موترها قید می‌کنند. همیشه تشویش و نگرانی دارم که مبادا با کدام موتری تصادف کنم و گاهی این ترس سبب می‌شود که نتوانم از بایسکل استفاده کنم.»
او گفت: «من از هفت سالگی به این‌سو بایسکل‌سواری می‌کنم. زمانی که در ایران بودم این فرصت برای من بود که همیشه از بایسکل استفاده کنم، اما وقتی به افغانستان آمدم به‌دلیل فکر سنتی مردم و نبود یک مسیر مشخص برای بایسکل، بیشتر اوقات نمی‌توانم بایسکل‌سواری کنم.»
این بایسکل‌سوار از ساخت خط ویژه‌یی برای استفاده از بایسکل از سوی شهرداری کابل استقبال کرده و می‌گوید که اگر این خط ویژه ساخته شود بیشتر مردم از بایسکل استفاده خواهند کرد.
احمد شعیب نیز یکی از بایسکل‌سواران شهر کابل می‌گوید که گاهی از سوی رانندگان موترها مورد لت‌وکوب قرار گرفته است.
او افزود که نبود یک راه ویژه برای بایسکل از مشکلات عمده‌ی آنان است و به همین دلیل، تعداد کسانی که از بایسکل استفاده می‌کنند بسیار کمتر از کسانی است که از دیگر وسایط نقلیه‌ کار می‌گیرند.
احمد شعیب روزانه با استفاده از بایسکل میسر نسبتا طولانی‌یی را می‌پیماید، زیرا به گفته‌ی خودش این وسیله برایش کم‌هزینه بوده و زودتر به صنف‌های درسی‌اش می‌رسد.
او می‌گوید که به‌دلیل نبود جاده‌های معیاری در شهر کابل، بیشتر وقت‌ها لباس‌هایش «کثیف» می‌شود و به همین دلیل او همواره تلاش می‌کند که هنگام بایسکل‌سواری لباس مخصوص‌اش را به تن کند.

زهرا جویا -روزنامه اطلاعات روز