نهاد حمایت از کودکان می‌گوید که یک سوم جمعیت افغانستان با کمبود غذایی مواجه خواهد شد. به گفته این نهاد، یافته‌ها نشان می‌دهد که از جمله ۷.۳ میلیون کودک با کمبود مواد غذایی در ماه‌های اپریل/آوریل و می‌روبرو خواهند شد.

نهاد حمایت از کودکان در گزارش تازه تقاضای رساندن فوری غذا به کودکان نیازمند در افغانستان کرده است. این نهاد می‌گوید در زمانی که کودکان در افغانستان به تغذیه کافی برای تقویت سیستم ایمنی خود نیاز دارند، بهای مواد اولیه غذایی در دوران قرنطینه افزایش یافته و برای خانواده‌ها تامین غذایی مشکل شده است.

سازمان “برنامه جهانی غذا” برآورد کرده که در ماه گذشته، قیمت گندم و روغن در بازارهای شهرهای عمده افغانستان تا ۲۳ درصد افزایش یافت به خاطری که سیستم عرضه جوابگوی تقاضا نیست، در حالی که قیمت برنج، شکر و حبوبات از ۷ تا ۱۲ درصد افزایش داشته است.

در حالی که قیمت مواد غذایی در حال افزایش است، توانایی مالی کارگران روزمزد برای خرید غذا کاهش یافته است، به خاطری که محدودیت‌های قرنطینه کارهای روزمزد را کم کرده است. بخش زیاد نیروی کار افغانستان تکیه به بخش غیررسمی دارد که هیچ نوع حمایتی در هنگام بیکاری ندارد.

در گزارش تاکید شده که حتی قبل از بحران جهانی کووید-۱۹، حدود ۵.۲۶ میلیون کودک در افغانستان نیاز به حمایت بشردوستانه داشتند. افغانستان جنگزده یکی از خطرناک‌ترین جاها در دنیا برای کودک است.

بنا به تخمین سازمان ملل متحد ۵۶ درصد افراد نیازمند در افغانستان در سال ۲۰۲۰ زیر ۱۸ سال هستند، به این معنا که از ۹.۴ میلیون نفر نیازمند در افغانستان، ۵.۲۶ میلیون آنها کودکان هستند.

تازه ترین سروی (سرشماری) غذایی سازمان ملل متحد در افغانستان نشان می‌دهد که در حدود دو میلیون کودک زیر پنج سال از گرسنگی شدید کشنده رنج می‌برند.

این گزارش می‌گوید که تاثیر قرنطینه دو برابر شده، در یکی از ضعیف‌ترین سیستم‌های بهداشتی در دنیا که در افغانستان با ۳ دکتر در هر ۱۰ هزار نفر است، به این معنا که سوتغذیه و کودکان بیمار دسترسی اندک برای ادامه حیات دارند.

در گزارش این نهاد وضعیت زندگی یک کودک، مصطفی (نام مستعار)، ۱۳ ساله در ولایت سرپل در شمال افغانستان توصیف شده است. که با چهار خواهر و برادر و مادرش زندگی می‌کند. مصطفی به مدرسه/مکتب می رود، دو د یک مغازه مواد غذایی برای درامد خانواده کار می‌کند. اما پس از قرنطینه، او در خانه مانده، نه می تواند به مکتب برود و نه هیچ درامدی که کمک غذای خانواده شود. سازمان حفاظت کودکان به این خانواده کمک نقدی کرده تا مصطفی دیگر نیاز رفتن به سر کار نداشته باشد.

مصطفی می گوید: “ما هیچ غذایی در خانه نداریم. از سه وعده غذا در روز به دو وعده و گاه یک وعده کم شده است. مادرم سعی دارد که غذا برای ما پیدا کند، او فرشها را به فروش گذاشته اما همه جا حالا بسته است. او فقط می‌تواند به ما چای و نان خشک فراهم کند. خواهران و برادرانم بعضی وقتها تقاضای غذای بهتر دارند، اما مادرم نمی‌تواند ما را تغذیه کند. زنده ماندن بسیار سخت شده است.

تیموثی بیشاپ، مدیر بخش افغانستان بنباد حمایت از کودکان می‌گوید: “ما عمیقا نگرانیم که این ایپدمی به یک طوفان کامل گرسنگی بینجامد، بیماری و مرگ در افغانستان، مگر این که دنیا حالا اقدام کند و اطمینان از این که کودکان آسیب‌پذیر و خانواده‌شان غذای کافی برای خوردن دارند، به‌ویژه آنهایی که در مناطق دورافتاده یا فقیر شهری هستند.”

اقای بیشاب می‌گوید: “وضعیت نامعلوم کووید-۱۹ به این معناست که خانواده‌های زیادی در تقلای تامین غذا هستند، هیچ معلوم نیست که این چه مدت این بحران دوام خواهد کرد. در همین حال کودکان که تغذیه روزانه‌شان را از دست می‌دهند، خطر زیادتر ابتلا به بیماری را دارند. در موارد شدید، نبود غذا حتی بر رشد جسمی و روحی را تاثیر گذاشته که پیامدهای ویرانگر برای تمام دوران زندگی‌اش دارد.”

او افزوده است که “برای خیل از افغانها بزرگترین تاثیر اپیدمی خود ویروس کرونا نخواهد بود، اما گرسنگی ناشی از محدودیت‌های قرنطینه و قطع سیستم تامین مواد غذایی است. ما با یک یک خطر واقعی روبرو هستیم که کودکان براثر قحطی ممکن است جانشان را از دست بدهند. آنچه ما نیاز داریم این است که جامعه جهانی فورا غذا را برساند برای توزیع به کسانی که به بیشترین احتیاج را در این کشور دارند، از جمله کودکان، زنان باردار، سال‌خوردگان، سوتغذی‌ها و آنهایی که بیمار اند. ما همچنین تقاضا می‌کنیم که حکومت افغانستان توزیع سریع غذا را را تسهیل کند، باوجود که کشور در قرنطینه است.”

گزارش حمایت از کودکان می‌گوید که “کودکان افغان به اندازه کافی رنج کشیده اند. بیشترشان چیزی جز جنگ را نمی‌شناسند. ما نباید اجازه دهیم که کووید-۱۹ آینده‌ را از آنها بیشتر بگیرد.”