تلاش‌های مقام‌های محلی ولایت هلمند برای جلب توجه حکومت مرکزی به منظور ارسال کمک‌های فوری به نیروهای امنیتی مستقر در ولسوالی سنگین بی‌نتیجه ماند و در نهایت این ولسوالی به‌دست طالبان سقوط کرد. مسئولان ولسوالی سنگین به رسانه‌ها گفته‌اند که در حدود ۴۰۰ تن از نیروهای امنیتی در محاصره طالبان گیر افتاده و نیاز به کمک‌های عاجل و فوری دارند. آن‌ها هشدار داده‌اند در صورتی که نیروهای کمکی جهت نجات آن‌ها به محل نرسند، جان نیروهای امنیتی در خطر است.
به رغم این‌که در طول روز گذشته گزارش‌های زیادی به نقل از مسئولان محلی مبنی بر سقوط ولسوالی سنگین و محاصره شدن نیروهای امنیتی توسط طالبان نشر شد، اما این خبر با سکوت مقامات بلندپایه کابل و مسئولان درجه اول نهادهای امنیتی روبه‌رو شد. هم‌زمان با انتشار خبر سقوط ولسوالی سنگین، رییس اجراییه در جلسه شورای وزیران از نشست مقام‌های امنیتی در کابل خبر داد و گفت وضعیت در هلمند به‌زودی بهبود خواهد یافت!
سنگین زمانی سقوط کرد که جنگ میان نیروهای امنیتی و طالبان از سه روز گذشته به این سو آغاز شده بود و در دو روز گذشته این نبرد شدت یافت. قبل از سقوط، معاون والی هلمند نیز ضمن انتشار نامه‌ی سرگشاده به رییس حکومت از کشته شدن ۹۰ تن از نیروهای امنیتی در این ولایت خبر داده بود و هم‌چنان هشدار داده بود در صورتی که از جانب حکومت مرکزی کمک فوری و عاجل صورت نگیرد، نه تنها چند ولسوالی سقوط می‌کند بلکه از سقوط ولایت هلمند نیز خبر داده بود.
چرا هشدارهای مداوم مسئولان محلی قبل از سقوط این ولسوالی از جانب ارگ و سپیدار جدی گرفته نشد؟ حتا پس از سقوط ولسوالی سنگین، چرا مسئولان حکومت مرکزی سکوت کرده‏ و چیزی در این مورد نمی‌گویند؟ مسئولان درجه اول نهادهای امنیتی زمانی سر به گریبان فرو برده ‏و خاموشی پیشه کرده‌اند که صدها تن از نیروهای امنیتی در محاصره طالبان قرار گرفته‌اند. مردم و مهم‌تر از همه نیروهای امنیتی که طی این مدت جنگیده‌اند و حالا در محاصره دشمن بی‌رحمِ چون طالبان گیر مانده‌اند، چه فکر کنند؟
ولسوالی سنگین به سرنوشتی دچار شده است که پیش از این در جلریز، فاریاب، قندوز و بدخشان تجربه شد. ده‌ها سرباز به‌دلیل مشابه و آن‌چه اکنون در سنگین اتفاق می‏افتد، قبلاً جان شان را به‌خاطر سهل‏انگاری و بی‌توجهی حکومت مرکزی از دست دادند. برجسته‌ترین نمونه از ده‌ها مثال در باب نادیده گرفتن خطر سقوط و جنگ در ولایات و ولسوالی‌ها برگزاری جشن در قصر سلام‌خانه ارگ ریاست جمهوری به‌خاطر پروژه تاپی و سخن رییس اجراییه در نشست شورای وزیران حکومت وحدت ملی است. در وضعیتی که ۹۰ تن از سربازان برای دفاع از خاک به خون کشیده می‌شوند و جان می‌دهند و خطر سقوط وجود دارد، منصفانه و عاقلانه نیست که سران حکومت جشن شادی در ارگ برگزار کنند و ترانه و سرود بخوانند. سخنان عبدالله در نشست شورای وزیران نیز قابل تأمل است. ولسوالی سنگین سقوط کرده و صدها تن از نیروهای امنیتی در بدترین شرایط به سر می‌برند، آنگاه جناب ایشان از بهبودی این ولایت در روزهای نزدیک خبر می‌دهد.
جشن در سلام‏خانه ارگ به‌خاطر تاپی برگزار شد؛ پروژه‌ای که با افتتاح آن همه امیدوار شدند و از آن استقبال کردند. اما این محفل طرب‌انگیز به‌خاطر تاپی در حالی در ارگ برگزار شد که یکی از مهم‌ترین مسیرهای عبور خط لوله تاپی به‌دست طالبان سقوط کرد. با سقوط سنگین و مناطق هم‌جوار آن به‌دست طالبان، آیا جشن ارگ می‌تواند خط لوله را از افغانستان عبور دهد؟ سنگین سقوط کرده و طالبان اطراف صدها تن از نیروهای امنیتی را حصار کرده اما عبدالله از بهبودی این ولایت سخن می‏گوید. غیر مسولانه‌تر از این سخنی نیست که عبدالله بر زبان جاری کرد.
انتظار این است که حکومت مرکزی بدون آن‌که شعار بدهد و به چشم مردم خاک بزند و ده‌ها سرباز را در میدان نبرد چشم در انتظار وعده‌های دروغین شان بگذارد، فوری اقدام کند. فعلاً نجات سربازها اولویت دارد. ما می‌خواهیم از غم بزرگی که در راه است جلوگیری کنید تا به شادی و لبخند تان برای تاپی ادامه دهید. به سربازان امنیتی کمک کنید و زندگی سربازان نباید قربانی اشتباهات سیاسی شما شود.